Zoals het komt.

Het is heel makkelijk om overal een hartje te plaatsen een vinkje te geven of te reageren met wat plaatjes, of te zwijgen met het idee dat niemand naar je luistert, waarin ik heb gezien dat een reageren op een ander misschien alleen maar duid, dat in al mijn schrijven wat ik laat zien, naar mijzelf blijft gericht en geen enkel hoop kan koesteren dan alleen mijzelf te blijven vertellen  hoe de wind weer is gaan liggen, hoe de waarde die ik leg, zou kunnen gaan wegen en dat ik blij kan worden als ik mijzelf lees en kan beluisteren. Wanneer ik kan voelen dat het niets uitmaakt wat ik laat lezen, maar dat ik weet dat het al die tijd mijzelf wist te vullen in het geven van mijn bewustwording en in het helen iets terug heeft kunnen leggen waar ik in feite iedere dag op teer. Waarin ik een ander weinig kan leren maar wel kan laten zien hoe de flow van mijn beschrijven mij nu al jaren heeft gediend in de aandacht die ik wist te geven, op het moment dat ik schrijf. Alleen heeft uitgewezen hoe vrij ik kan zijn, hoe wonderlijk het blijft stromen en ik er waarschijnlijk geen erg in heb, dat wat er kan komen zo zorgvuldig mogelijk heb gedaan, dat wat mij beroerd aandacht kan geven en kan blijven staan in mijn eigen vergezellen en steeds meer merk hoe belangrijk het blijft wat ik kan vertellen als ik naar mijzelf schrijf.
In de openheid die ik kan voelen in het creëren van elke stap, mij steeds heeft laten horen dat ik het soms nodig heb om gezien te willen worden. Maar zodra dat gebeurd en met hartjes word bejubeld dan gebeurd er iets in mij, waarin ik kan voelen dat ik dit nooit heb gedeeld om gezien te willen worden, maar mij stroom op mijn blog neer wil zetten. En het er niet om gaat wat ik laat zien,maar dat ik het laat zien dat in elk woord die ik kan lezen kan ervaren wat ik vertel.
Zo volkomen als een wolk voorbij kan drijven en nu weet dat er geen gedachte zijn, maar door mijn aandacht te geven wat ik aan mijzelf vertel, dan mijn eigen taal ontstaat, dan in iedere prikkel die ik dacht te voelen wil beschrijven zoals het komt en in het gezien willen worden mijzelf wil herkennen wanneer ik spreek of schrijf en alle hoop aan een kant kan leggen waarin ik weet dat in het vullen van mijn blad, daar mijn geheim is gaan liggen om te blijven delen zoals het komt....✍
Anna.💚.⚪.