Elke teleurstelling die kan ontstaan waarschijnlijk door een verwachting kan blijven smeulen en een gat zou kunnen branden in wat ik heb begrepen. Dat een beïnvloeding van buitenaf, zo sterk aanwezig blijkt te zijn, dat wanneer ik spreek alleen mijn eigen taal wil horen en in elke verwarring die het geeft, elk land haar eigen mening heeft, maar nog niet wil zeggen, dat vanuit elke stroom die ik beschrijf alleen kan laten weten in het delen wat ik doe. Zelfstandig wist te blijven en over geen enkel politiek kan praten, maar in het voorzien van eigen taal, alleen heeft te maken hoe ik het zelf ervaar. Dat in het loslaten van zoveel meer, in mijn ontvouwen ook kan zien dat hetgeen wat ik kan missen, veel meer is, dan in elk betreden wel een vorm het heeft gekregen en zo blij kan zijn als een kind. In een doordrongen feit, nu naar een kant kan kijken wat ik heb mogen zien, dat in het drijven van mijn taal, meer ben doordrongen dat ik niets anders nodig heb, dan mijn delen op mijn blog. Waarin mijn intelligentie mij ook leert, dat in elk begrijpend weten niet alles hoeft te pikken en ik er voor kies, dat wat goed voelt in mijn delen, meer iets zegt dat vanuit een helen mijn interesse veel breder is gaan liggen in elke uiting die ik geef.
Mij zo helder ben gaan voelen ,zo duidelijk wat ik ervaar en al mijn sluimeringen weg zijn gezogen en ben blijven praten in eigen toon.
Geen enkele waarde meer kan hechten, naar de bevestiging die ik zocht, in elk kader het gewoon ben gaan vinden, dat mijn interesse het altijd zal winnen in de tegenwoordige tijd. Waar ik kan blijven ondervinden dat in het krachtig blijven, niet hoeft te schoppen tegen muren,niet op kussens hoeft te slaan.Maar gewoon iets door laat klinken in de ophef die het zou kunnen geven. Veel meer als zachte room uit is gaan dijen op de plek waar ik woon. Waar ik heb mogen leren om stil te zijn en te durven voelen dat als ik alleen ben met mijzelf ,dan de juiste dingen naar voren komen. Waarin alles zo kan veranderen en met een brok in mijn keel nu kan voelen hoe alles zo eigen is geworden in het creëren van elk moment.
Elke verantwoording die ik heb genomen in het beitelen van een beeld, mij altijd dankbaar wistt te voelen, zo zacht kan zijn, dat als ik spreek of schrijf mijn geluk blijf proeven en stabiel kan blijven.
Met één ding tegelijk bezig kan zijn, dat als ik schrijf steeds meer kan voelen in het uitzonderlijk durven zijn en mij niet laat afleiden door de wereld om mij heen. Altijd het gevoel kan hebben, in elke menigte om mij heen, dat ik zo blij ben geworden in het begrijpen wat ik aan mijzelf steeds schrijf. In al het overzien niet meer hoeft te twijfelen om het goed te willen doen. Dat wat ik heb gedaan als mooie cirkels om mij heen kan blijven draaien, mee kan gaan in elk gesprek en steeds meer kan duiden in mijn eigen schrijven wat ik aan mijzelf steeds heb willen laten zien...✍
Anna.💚.⚪.
september 22, 2025
Beïnvloeding.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Onvrede.
Bij tijd en wijlen wat krassen zou kunnen maken op ieder blad die ik beschrijf, alles op te vouwen en een boek dicht zou kunnen slaan. Mij...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Als het door zou kunnen dringen dat de taal die ik laat zien,zo wonderlijk zich laat ontvouwen.Zoals een kelk van elke bloem langzaam open k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten