Stromend water.

Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvouwen, mij veel meer zegd,dan elk ander belezen fenomeen,die niet zonder aandacht zou kunnen zijn. Zonder mij te richten in een afleiding die het geeft,waarin het bolwerk van vertellen iets anders geeft, wat ik al mijn gesprekken heb gezien.De verbazing die het geeft en in een verwondering kan zetten,de haast die ik had, nu in een rust kan brengen,om kan draaien naar wat er is,een zoom kan leggen wat teveel kan zijn,kan passen en meten, op mijn hurken ik mij aanpas aan het gezicht wat ik laat zien.Wat volkomen veel dichterbij is gekomen,veel meer zie dat als ik mij kleiner maak, op de hoogte van wat kinderen,dan de vraag ook stel,met zachte toon, in een mooie verbinding zou kunnen leggen, in het begrijpen naar elkaar. Dat als ik door zou breken ,als ik zou kunnen zien, dat wat is beschreven ook voor een ieder ander zou mogen dienen,in het toelaten hoe het voelt, om in de stroom te blijven zitten van zichzelf.
Alle veranderingen die ik heb toegelaten,alle gesprekken heb neergelegd,geen comfort zone hoeft te hebben,dan alleen te kunnen ervaren dat alles vanzelf blijft komen wat de aandacht vraagt.
Alle alarmen uit kan zetten,alle toeters en bellen stil laat staan,alle hinder die het kan hebben, gefilterd aan mij voorbij zie gaan,waarin mijn stilte haar eigen ruimte weet te vinden in het besef die dan komt.
Dat mijn schrijvend beleven ligt verankerd onder mijn huid,onder het blijven delen waarin ik mij uit,mijn creativiteit kan voelen,mij overgeef aan wat er kan komen en ik dat door kan geven op mijn blog.Dat mijn bijzonderheid van schrijven geen enkel leiding hoeft te hebben,dat in ieder blootleggen het ook zo voelt, zo zuiver als het water, mijn woorden door blijven stromen, wat ik kan laten zien.
Anna.💚.