Lieve Schat.

Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,mij leid in de overeenstemming die ik ervaar,waarin de dagen lijken bevroren en ik mijn eigen kant opga, in het ervaren, dat mijn natuurlijkheid mij wil besparen voor de tijd die gaat komen,dat een verwijzen naar eigen taal naar binnen slaat en geen stapeling zal wezen,maar een nieuw herrijzen in de verbinding die ik  leg, van al mijn schrijvend beleven en niets is wat het lijkt, als ik zeg hoe bijzonder het zou kunnen wezen in de vaart waarin ik zit, geen moment van twijfel is te vinden,maar de bescherming die het deeld, om eens te kijken wat het scheelt wanneer ik voel in heel mijn wezen, dat de draai die ik deel genoeg kan zeggen, in wat het scheelt om niet weer eens uit te leggen,maar te doen zoals betaamt, en de vleugels die ik heb, naar binnen kan slaan, stil kan zitten en kan luisteren in mijn eigen taal.Waar de bevroren stukken uittelkaar zou kunnen vallen,waarin het licht van vinden is verteld, in open discussie zou kunnen worden gezet, in het bijzijn van wat ontvouwen en mijn relaas van schrijven het nu  anders voelt, in het verwijzen naar mijzelf.In de overtuiging die ik meld,zichzelf kan oplossen en vanuit de tijd die ik ervaar, soms zo onverwachts laat weten dat de regels die ik zag, overboord heb weten te gooien.En er eigenlijk nog weinig overblijft in te willen delen zoals ik deed,zoals ik er van uit ging dat het voor een ieder zou zijn,maar uiteindelijk mijn conclusie blijkt, dan naar het schijnt het alleen mijn festijn is geworden.Waar ik in dans en met genoegen mijn hals uitreik, om te weten hoe verrijkt het kan zijn om in eigen element te durven staan, niets meer aantrek in wat er komen gaat, in wat er kan ontstaan in het beschrijven van mijn dag en ik mijn vingers vanzelf zie tikken in de mogelijkheid van ontstaan.Maar mijn eigen taal altijd de voorrang heeft, in al wat mij echt interesseert.Het is mijn schrijvend beleven,het is de taal van een ongeschoolde die zichzelf heeft opgeleid,vanuit te durven ervaren in wat ik beschrijf, vanuit mijn eigen orde waarin ik sta,waarin ik mijn verdere leven voor ga.Maar het zal anders worden, in wat ik ervaar,in wat er kan gebeuren vanuit de drive en proberen te herstellen en dan toch weer schrijf,in het delen wat ik genoeg heb gedaan.Wat vanuit mijn zwijgen naar de ander in een compromis had gezet,maar in het herstellend vermogen, mij het rest om te ervaren dat wat ik ook schrijf ,blijft gericht naar wat ik aan mijzelf blijf vertellen.......
Het is goed lieve schat,je hebt zoveel laten zien,je heb er zoveel voor over gehad om de ander te laten weten, dat het kan, om te spreken en schrijven naar jezelf.Jij hebt dit kunnen laten zien vanuit het vertrouwen die het gaf om dit te doen.Jij heb geleerd om je niet te schamen voor je eigen stem,je hebt werkelijk alles gegeven om te kunnen geven in wat je hebt,en ook jezelf heb mogen voeden met de taal die jij heb laten ontvouwen.Je heb je tranen laten zien,je verdriet en ongelijk in het weten dat jou taal echt de mijne blijft, in het ontvouwen hoe het  kan ontstaan.Jij hebt daardoor ook vanjezelf leren houden,van hoe het kan gaan als ik het tegen jou zeg,dan komen de tranen en het geduld in de wijze woorden die dan vloeien en jou zo vult in het bespreken met jezelf.En wil je bedanken voor alle moed in de openheid van spreken, en het geloof injezelf is doorbroken in het schrijven naar wie je bent,in wat je laat zien op je blog en zeker mag laten zien,als in een voorbeeld zou mogen dienen in hoe het komt dat ik het zo geweldig vind om zo naar mijzelf te schrijven en te bedanken, een diepe buiging maak,in alles wat is beschreven, in het voelen hoe het bestaat, dat mijn geven eigenlijk al die tijd naar mijzelf is geweest.Dank je wel lieve schat, wat een bijzonder moment, in het kunnen ervaren, dat als ik dit werkelijk naar mijzelf ook zeg, mijn tranen stromen, in het besef, dat dit mijn manier is geworden in het schrijven naar mijzelf.In het ontvouwen van wie ik ben,zodat ik echt kan ervaren in wat er komt en neer kan zetten in dit moment.