Standaard .

In het openen van deze zin,waar de zachte energie laat zien,zoals in het leven wat mij diend om in mijn zuiverheid te blijven.Het vraagt in feite niets,het draagt het mystieke voort,het gaat in langzame stappen.
Ik ervaar bij tijd en wijlen,de noodzaak die het had, nu ook is aan het veranderen.En hou over de bevestiging die het krijgt, in het verder durven lopen, hoe het voelt in wat ik heb bereikt,maar niets kan brengen als ik niet kan ervaren in wat ik schrijf.Vanaf het moment dat de aandacht die ik breng, om mijzelf ontmoeten in de reizen die zijn geweest,van binnen naar buiten zoals ik ook heb gedaan.
Mijn reizen die ik heb gemaakt naar Bali ,wordt ik ineens aan herinnerd aan een groep,waar ik jaren mee heb gereist,van buiten naar binnen,van zoeken naar vrienden,altijd toch weer alleen thuis gekomen ben.Maar alsnog zou kunnen vertellen dat ik goed terrecht ben gekomen .De reizen naar Bali of de Dominicaanse Republiek of naar  een Belgisch kasteel,mij altijd wist te vinden in de thema's die verschenen en altijd dacht,dat wat ik nu heb  gevonden,  toen al wist dat dit er was. Om werkelijk te kunnen luisteren naar mijzelf. .Ik dacht altijd dat ik moeste werken aan mijzelf en heb dat jaren gedaan Totdat ik in mijn besluit, mij keerde om dat niet meer te doen en ben gaan schrijven en spreken,gaan kijken wat het geeft , aan al diegene die ik toen heb ontmoet, hun nu iets zou kunnen leren over het feit,dat niet het schreeuwen of  het pleasen het er toe doet,maar te kunnen luisteren naar eigen stem.....
Ik ben gebleven bij mijn eigen zijn en ben doorgegaan in hoe het kan zijn, om zo te leven wat zich ontvouwd.Mijn schrijven mij hierin blijft ondersteunen,en ik tegen alle mensen die ik heb gekend een buiging wil maken met een brede lach en vanuit een respect kan zeggen om  ze allemaal te willen bedanken.Dat wat mij toen overkwam mij gerijpt heeft om zo te kunnen schrijven.Om te zijn zoals ik vertel, wanneer ik luister naar mijn eigen stem,te blijven schrijven zoals ik steeds ook doe,geen werken aan mijzelf is ,maar de ontmoeting met mijzelf te kunnen voelen,te kunnen waarderen in wat ik vindt.Dat mijn kern geen plaatjes heeft, dan alleen de ontspanning van beleven.Ik heb dat mogen ontdekken terwijl ik weet, hoeveel het mij heeft geholpen om mijn denken los te laten,maar te laten ontstaan in mijn moment van spreken en schrijven.
Ik heb dit  naar mijzelf toe getrokken en nu ook weet dat het van mij is geworden.Mij met niemand  kan vergelijken  om te blijven vertellen hoe iedere dag de vervulling die ik heb kan ontvangen.Ik weet genoeg en draag het naar buiten. Mijn binnen kant nu is gezien,niet hoeft te werken maar te ontvangen,te verzamelen en weer weg te gooien,te ontwikkelen zo groot als ik het kleine niet eer.Zo duidelijk mijn voorzichtigheid in het handen kan geven,mij terug kan trekken in wat ik lees,niets overhoop hoeft te gooien,maar blijf standaard geloven hoe ik nu leef.