De grote schoot.

Lieve schat,wat fijn dat in het noemen in wie ik werkelijk ben,mijn ogen branden en dan zeg, in wat er kan gebeuren in één moment,dat ik het verdriet kan voelen hoe ik ben gekwetst .Ik ben zo blij dat aan mijzelf te vertellen, dat in mijn goedheid van vertrouwen een flinke knauw is ontstaan.En steeds meer kan gaan begrijpen dat in een open staan naar de ander wat voorzichtiger moet zijn.En wil mijzelf kunnen dragen in het effect wat het op mij kan hebben als ik hoor en spreek, hoe mijn waarheid mijn waarheid kan blijven en het van een ander niet meer persoonlijk neem.Niet meer kijk of wacht in de goedkeuring van de ander,maar mijzelf toespreek als lieve schat.
Lieve schat ik begrijp steeds beter waarom je zo reageerd,dat altijd moeten vechten in het alleenstaand gebied,alles zelf reguleren om te zien wat goed voelt of niet,dat in iedere beslissing die ik neem altijd mijn eigen goedkeuring heeft.Het geraakt zijn in wat ik voel,geen enkel voorspelling kan brengen, dan alleen te zeggen dat ik van je hou.  Je hand vast kan pakken en mee kan leven zoals het voelt, zoals het kunnen behouden van iets goeds, in goeie banen te kunnen leiden en door mijn schrijven het veel met mij doet, als ik werkelijk kan ervaren in wat het is.De zachtheid in mijn delen,in de liefde die ik voel , nu ligt  te  lonken,in dit moment,dat door de wolgeverfde uitdrukking mij leid naar wat er kan gebeuren als ik mij bevrijd van een andere waarheid die niet het mijne is. .Mijn waarheid altijd heb laten zien,altijd heel open ben geweest vanuit een vertrouwen die ik gaf,maar sinds dat ik mijzelf lees, zich kan ontvouwen, zoals het kan komen,zoals ik mij werkelijk kan voelen terwijl ik schrijf.De benadering die ik geef in het delen naar mijzelf eigenlijk zo mooi blijft voelen, in de schrede die ik zet, mijzelf weet te omarmen in dit moment.Mijzelf absoluut aan kan kijken en toe kan spreken zoals ik schrijf.Zoals al mijn ervaren op papier heb gezet,zo te kunnen lezen,maar de diepte die ik nu voel, aan niemand hoeft te bewijzen dan alleen te zeggen, dat het goed is om te doen en niets meer weg kan laten dan mijn eigen op te vangen in de grote schoot die ik heb...