Vanuit mijn Liefde.♥.

Ik haal mijn schouders wat vaker op,zodat de lieve schat in mij de vrijheid blijft vinden, in wat het blijft om de zorgvuldigheid die ik heb, veel te gaan koesteren wanneer ik zeg,:goedemorgen lieverd,goedemorgen lieve schat,hoe heb je geslapen? hoe heb je het gebracht in het dragen naar de ander.Hoe stond je stil in het weiland tussen de koeien,hoe kijk je naar de lucht,hoe kun je je voelen in een sfeer van delen,van stiller kunnen staan.De ander laat spreken, niet onderbreekt,maar de golf van energie kan ondergaan.Hoe is het mogelijk dat ik ervaar mijn innerlijk duiden,mijn toon die ik zet,mijn beweging die niets anders bleek, dan een verbinding te willen leggen met de mensen om mij heen.In de liefde waar ik nu sta,in het openvouwen naar elkaar, altijd een bijzondere ontmoeting zal blijven.Omdat ik weet hoe het kan werken als mijn vriendelijkheid in alle redeljkheid kan worden ervaren.Dat in een gesprek met de ander ik steeds meer besef, dat in mijn kijken zonder te spreken, mij soms veel meer zegt,dan te argumenteren,er  geen ruimte kan ontstaan wat ik heb moeten leren in het geven naar de ander. In de liefde die ik voel,mij de zachte kant laat zien,de behoefte voel, dat wat er gebeurd en nog kan komen met open armen blijf ontvangen.Met de veelvoud van mijn schrijven in de ontmoeting met de ander voor mij altijd een verrassing blijft.Geen vrees maar een overweldiging van ontmoeten in wat ik zeg en laat zien,wat ik deel in een paar seconde, het zou kunnen schelen om de liefde te voelen die ik geef.De liefde te kunnen geven aan iedereen,aan wie ik kan ontmoeten en is ontstaan door eerst het aan mijzelf te laten weten,en het dan  het daarin kan ontstaan.Als ik kan zeggen"lieve schat" hoe is het met je? hoe sta je in je vel?hoe kijk je naar jezelf in het spreken met de ander?hoe buig je naar jezelf?hoe kan jij mij voelen in de liefde die ik heb?. Wat uiteindelijk mijn eigen ervaren bleek te zijn.Dat als ik schrijf naar  mijzelf,de warmte eerst kan komen, dan de woorden die het verstrekken en zelfs uit kan leggen op een mooi tapijt. Waar ik op blijf lopen,waar ik mijn voeten neer zet ,als diegene, die de liefde heeft gevonden in zichzelf.En alleen kan delen vanuit een natuurlijkheid. In ieder moment die ik dan tegen kom in de verbinding die ik leg.In het moment van delen niets anders is zoals ik werkelijk ben.Altijd de neiging heb om een verbinding te willen leggen,waarin ik dat eerst met mijzelf heb gedaan.Vele anekdotes heb beschreven, ook heb ondergaan,maar in het bereiken van mijzelf ,ik nu op een punt ben gekomen waar mijn liefde stroomt.Waar de "lieve schat" in mij naar voren komt,waar ik mijzelf blijf omarmen met de wortels die ik heb,  mijn handelen laat komen terwijl ik schrijf en kan voelen wat liefde betekend in dit moment.Dat ik ben gekomen in de liefde waar ik wil zijn,vanuit daar blijf delen,kan drijven naar iedereen, die dit wilt ontvangen.