Over mijn eigen schaduw te stappen.

Over mijn eigen schaduw te stappen, zonder dat ik het wist , zonder het idee te hebben dat ik dat deed, misschien wel heeft te maken dat ik voorheen vele kansen had gekregen in elke schaduw waarin ik stond, uit de de schaduw werd getrokken door wat lieve mensen om mij heen.
Toen begreep ik maar weinig in het kunnen vergeven naar mijzelf en dacht altijd boos te moeten wezen of gefrustreerd en alles projecteerde op een ander. Terwijl ik steeds weer zag dat de mensen die mij probeerde te laten begrijpen en mij hielpen, om uit mijn eigen schaduw te kunnen  stappen. Mij zoveel heeft geholpen waarin ik heb begrepen dat als ik uit mijn eigen schaduw kan stappen eigenlijk een bevrijding gaf, Een verzoening met mijzelf en ook heb moeten leren in al wat mij was overkomen ikzelf daar een groot aandeel in heb gehad. Heb mogen leren dat in elke schaduw waarin ik toen in  stond, mij heb leren beheersen en heb kunnen zien dat  juist daar de verdeeldheid tussen mensen wordt gecreëerd .En vaak blijven hangen in een oud oordeel of een gemis en geen reden heeft kunnen vinden om over je eigen schaduw heen te kunnen stappen. Maar te blijven mokken met een zuur gezicht ,wie in eigen schaduw blijft staan en zonder reden een afstand denkt te nemen, maar ondertussen ook wel weet, dat als ik uit mijn eigen schaduw kan stappen, mijzelf heb kunnen vergeven in alle fouten die zijn gemaakt en het misschien wel daar mee heeft te maken.Dat als ik zou blijven hangen in al wat ik deel en mijn schaduwkant niet zou herkennen, misschien altijd op de vlucht zou zijn en niet over mijn eigen schaduw heen zou kunnen stappen.
Het gaf mij een benauwd gevoel en liet mij achter met valse hoop en schaamte, in de onzekerheid die het gaf, vaak toen heb besloten om niemand meer te vertrouwen, niemand meer binnen te laten totdat ik zag dat ik in mijn eigen schaduw bleef hangen en vanuit het donker sprak. Niet meer open kon staan maar alles te bekritiseren in de fouten die ikzelf ook had gemaakt. Eigenlijk de makkelijkste weg was geworden. Totdat het moment die ik zag en over mij eigen schaduw heen wilde stappen in het vergeven naar de ander, uiteindelijk de vergeving was naar mijzelf. En nu kan vertellen dat als ik de moed heb genomen om over mijn eigen schaduw heen te stappen, de blijdschap kan voelen een verruiming kan geven in alle fouten die ik heb gemaakt, niet menselijk mij vreemd is geworden als ik over mijn eigen schaduw heen kan stappen....✍...
Anna.💚.⚪.