Zoeter maken.

Vanuit de bron van mijn vertellen, in de rugzak die ik draag, alleen maar snoepjes zitten in de lol die ik kan hebben.In het vermaken van mijzelf.Geen enkele inspiratie hoeft te vinden, dan alleen de bron waar ik uit schrijf.En aan kan voelen dat in elk ontvouwen als een snoepwinkeltje kan zijn.Het kauwen op wat kauwgom of te zuigen aan een stok,of een dropje die blijft plakken achter op mijn kies.Mijn handen druk in een spekkie, die zo zoet is, dat mijn tandglazuur ook breekt.Een peervorming suikerklontje mijn mond bereikt en nog voor dat ik erop kan zuigen, mijn lippen barstend open splijt.Mijn energie wat groter wordt en kan zien aan mijn wangen in de kleur die het krijgt, hetzelfde effect kan krijgen als ik naar mijzelf schrijf.Het lopen in mijn eigen winkeltje,waar alles voorradig ligt,waar ik kan kiezen waar ik zin in heb.Soms iets zouts zou willen proeven,soms iets zoets,soms een krakant laagje om ieder koekje en aan heel veel ijsjes lik. Dan kan smakken als een kind. Dan ook weet  dat de voorraad die ik heb, kan delen met een ieder die wat wilt.Niets hoeft te betalen maar wel een verplicht genieten gewenst,om zo te gaan smakken wat ineens  in een lachen over kan slaan.De pret die ik kan voelen, als ik in mijn winkeltje sta, zo gulzig kan worden in het toelaten van plezier. Een dansje kan maken en langs kan lopen waar alles ligt , om getest  worden . Welke smaak het beste zou kunnen zijn, welk gedrag kan wijken, dat wat ik beschrijf, alleen voor dit moment kan zijn.Zo ervaar ik ook mijn schrijven, dat als ik al het zoete heb gehad,weer iets anders kan laten ontluiken. Misschien een hartigetaart,mijn tanden daarin kan zetten en het geneugde die het geeft, met rode wangen kan vertellen wat ik in dit moment beleef.Gekscherend zou kunnen  vertellen over allle zoetigheid die ik nam.Soms  zo kan voelen wanneer ik naar mijzelf schrijf of spreek.Dat al het ervaren wat ik laat zien, ook een andere kant kan hebben.Dan wil ik spelen met mijn taal , dan wil ik giegelen om mijzelf.Vaker kan voelen in het plezier wat het geeft, misschien als een kleine verlichting te willen gebruiken om mijn taal die ik heb, om wat zoeter te te maken.In elke hap die ik neem, iets verteld over mijn vrijheid die ik voel en met niemand rekening hoeft te houden.Maar laat komen mijn  plezier in het onderhouden vam mijn taal en in staat zou kunnen zijn, dat  het winkeltje waarin ik sta, precies aan kan geven hoe het voelt, wanneer ik iedere dag kan beschrijven en altijd weet dat het zoeter maken van mijn taal,soms alle kanten uit kan schieten...
Anna.💚.