Veld met bloemen.

Het bolwerk als een landkaart zou kunnen beschrijven,de wegen laten zien, hoe elk ontvouwen in elk verzachtig tot wijsheid haar vleugels heeft gekregen.Waar het dalen in elk gebied mij deze vrijheid heeft laten proeven. Waar ik ook lande, heel voorzichtig als een blij kind,mij om kon draaien en mijn voeten plaatste op elk gebied.Vaak in een veld met bloemen mijn ogen opende  en kon ruiken in de zuiverheid die het gaf,de neiging kreeg om te gaan plukken.Maar bij alle twijfel die ik kreeg, het toch liet staan,en daarom ook kon genieten en kon zien, wanneer een bloem open kan gaan, mij zachtjes vertelde, dat wat zij laten zien, alleen kon gebeuren als ik in mijn eigen veld bleef staan.Het welkom wat ik voelde dat de reden bleek te zijn, dat in het openvouwen van elk blad weg zou kunnen scheuren, in een moment dat ik besefte in de moeite die ik nam, eervol zou kunnen worden als ik alles gewoon laat staan.
Inmiddels wel heb begrepen,dat als ik iets mis in  contacten, meer iets zegt over mijzelf,meer laat weten dat als ik iets besproken of beschreven heb,dan absoluut in de aandacht die ik heb gegeven mij heeft gevuld.Mij in mijn eigen veld laat staan,geen enkele aandacht vraagt, dat als ik kan luisteren naar mijzelf, nu pas ben gaan begrijpen dat als ik mij zou wentelen met het idee, dat ik iets nodig heb van de ander,dan in het veld waarin ik sta, alle bloemen zou gaan plukken,en voor één moment een vreugde zou kunnen voelen,maar na een paar dagen de bloemen verleppen en het water waarin zij staan zou gaan stinken. Alles wat ik dacht te hebben ontvangen in het voorbij gaan van het plukken,veel kan zeggen hoe vluchtig alles zou kunnen zijn.
Dan ben ik gaan bemerken hoe belangrijk het is om in te contact te blijven met mijzelf.Middels mijn schrijven en speken, kan zien als een ieder zich belangrijk zou maken voor zichzelf, dan zou kunnen merken, in de behoefte om een ander te willen volgen, weg zou kunnen vallen. De plek inneemt wat meer vrede zou kunnen geven, de ander niet meer belangrijker maakt dan zichzelf.Maar zelf te gaan creëren waar men echt voor staat.Waar het veld met bloemen zou kunnen ontvouwen in het vertellen aan mijzelf, dat alle aandacht die ik dacht nodig te hebben zou kunnen ervaren zoals ik het steeds beschrijf.
Het is mijn eigen ondervinden, naarmate ik anders ben gaan kijken, zolang ik aan mijzelf kan blijven schrijven, eigenlijk nog weinig nodig hebt van de ander en mij ook afvroeg hoe dan kan.Maar nu ik het mij af kon vragen, ineens kon zien, dat in het veld waarin ik ben gaan staan, mijn eigen bloemen ben gaan ruiken,ze kan blijven omarmen,niet weg hoeft te plukken,maar te kunnen ervaren dat in alles wat ik aan mijzelf heb laten zien, de mooiste beweging is geworden in het blijven creëren,wat aan mijzelf kan geven.
Anna.💚.