Nieuwe maand..

In het gelijke waarin geen enkel mens op een ander kan  lijken, als ik door kan krijgen hoe uniek het in feite is ,dat in het verschil steeds weer kan ervaren hoe nieuwsgierig ik ben geworden wat een ander naar zichzelf zou schrijven of spreken en in zachte toon uit zou kunnen leggen hoe het zou kunnen vallen om wat jasjes(oude conditioneringen) uit te doen,om te horen hoe het zou klinken zoals ik iedere dag ook doe, om mijzelf te ontmoetten in elk moment,altijd ook weer anders zou kunnen lijken.
De nieuwe maand weer is aangebroken,mij altijd verrast hoe snel en bewogen alles weer opnieuw begint.Hoe mijn schrijven en spreken zich in de nieuwe maand bevind in het gemak van mijn vertellen de ringen van zelfverzekerdheid kan blijven creëren.Als ik mij openstel naar wat ik heb te vertellen.Voor vandaag voelt het als een rode loper die ik uit kan rollen en heel voorzichtig kan zien, dat in al wat is besproken,mij zoveel lichter heeft gemaakt.Niet dat ik iets moet ontstijgen maar met beide voeten op de grond blijf staan.Mijn blik veel breder is geworden in het enthousiasme die ik heb, zelfs daarin kan bepalen of ik het laat zien of niet.De handeling die ik maak, inmiddels heb begrepen hoe mijn taal alleen kan ontstaan in de aandacht die ik breng terwijl ik zit te schrijven.Terwijl ik weet dat ik mijzelf steeds blijf verrassen en het aan mijzelf mededeel.Mijn geloofwaardigheid wat ik kan beleven zo vorstelijk naar buiten komt, terwijl het nooit binnenin mij heeft gezeten.Wel de moed en de kracht in het vullen van mijn blad en soms iets raakt wat soms onverwachts naar voren wordt geschoven.Er niet omheen kan gaan,maar vast besloten zoals ik blijf wandelen, bijna ieder dag dezelfde route loopt en toch iedere dag het anders kan ervaren.Zo is dat ook als ik schrijf naar mijzelf,elk onderdeel die ik had, van mij af  is gegleden en niet meer hoeft te wachten of het een belichaming heeft.Die zorg die ik had is nu verdwenen, omdat ik nu weet, wat ik vertel is gekomen omdat ik nergens oplet, dan alleen mijn stroom te voelen in elk ontvouwen wat ik aan mijzelf vertel.Alleen heeft te maken hoe ik mij openstel naar mijzelf en het met niemand anders heeft te maken.Soms geraakt kan worden door een ander effect,maar altijd tijdens mijn schrijven  een welkom kan voelen in de nieuwsgierigheid naar mijzelf en ondertussen het ook kan dienen in de groei van zelfstandigheid.Dat wat ik aan mijzelf vertel, mijn waarde heeft gekregen ,dat de waarheid die ik vertel, voor mij het fundament is gebleven. Dat in het nodig hebben van anderen zo is veranderd,zo heb moeten wennen.Wat ik aan mijzelf kan laten horen,dat nooit van een ander heb gehoord.!
En door mijn schrijven en spreken is ontplooit, dat als ik alles over boord zou gooien,altijd nog kan ervaren, hoeveel ik heb kunnen vertellen aan mijzelf.Mijn overtuiging die ik heb gehouden, nu in elk schrijven laat zien en net als wolkjes over kunnen drijven, mee kan gaan, naar weer een nieuw beleven en nieuwgierig blijf wat ik daar weer in kan gebeuren...
Anna.💗.