Mijn stem.

Wat ik de wereld zou willen vertellen,inmiddels ook heb gedaan,maar nu gericht naar andere en het nu  ook zo zou willen benaderen om eens te vertellen hoe het is gegaan.Gezwommen in mijn woorden,met grote golven ben meegegaan,eigenlijk alleen maar heb willen duiden, hoe om te kunnen gaan in het gebruiken van mijn eigen stem.Door de klank die ik heb willen horen, kon er iets ontstaan,en is uiteindelijk mijn schrijven geboren, door te blijven luisteren wat ik zeg.Mijn eigen stem te horen in het bewegende effect,dat op het moment dat ik werd geboren, mijn stem kon gebruiken om iets kenbaar te maken naar de ander.Maar inmiddels weet dat in het omdraaien naar mijzelf mijn eigen klank kon horen in het luisteren naar mijzelf.Er kwam een euforie die ik nog niet kende,alsof in het gebruiken  van mijn eigen stem iets terug kon pakken, wat ik met vele had gedeeld.In het samenkomen met mijzelf  ben ik gaan begrijpen hoe belangrijk het kan zijn om te gaan spreken in het luisteren naar mijzelf. Mijn stem die ik gebruikte er steeds iets ontstond.Nooit uitgesproken kon zijn en dat het niet ging om de ander, maar in mijn schrijven steeds heb willen wijzen, hoe de weg naar mijzelf heb kunnen vinden in wat ik nu  aan mijzelf vertel.Het is niet alleen de stilte of een gewaarwording van het zelf,maar dicht bij eigen kern te kunnen komen en daar mijn vrede stond.Mijn schrijven alleen heb  getoond om iets te laten ontvouwen, waarin de rust zich heeft gesetteld,waar ik alleen heb willen laten zien,welk een vertrouwen ik heb gegeven aan een groot publiek.Maar nooit bekend heb willen worden,alleen de hoop kon hebben, dat andere begrepen dat in het luisteren naar mijzelf,daar de frictie ligt in mijn ontvouwen. 
In het gezonde wat het heeft, mij altijd kan verheugen wat ik aan mijzelf vertel.Het breekt wat muren en haalt wat maskers weg,dat in mijn delen ik eigenlijk meer vertel dan dat ik zou spreken met een ander. In de hoogte die kan komen in de versnelling die het heeft,niet geprezen wilt worden,maar te zien, dat ik dat allemaal aan mijzelf heb te danken.Mijn stem te eren en te erkennen dat de tijd die ik heb genomen,nu even gericht naar de ander, het vuur kan voelen en de basis heeft gelegd om alles wat ik ben tegen gekomen, te durven omarmen,te durven voelen wat mijn stem verteld.Daar over heb willen schrijven en in feie alles in gang is gezet om te gaan begrijpen in het delen op mijn blog,iets belangrijks heb willen laten zien.
Een wereld die meekijkt over mijn schouder,en niemand heb ontmoet, dan alleen te ervaren wat het kan doen om zo te kunnen schrijven.Mijn stem te kunnen gebruiken in het bezit wat ik heb en dan in grote mate weet, waarom ik dit vertel...
Anna.💚.