Zachte Bries.

Waar het licht kan vallen en mijn ramen openzet,ruimte kan maken en mijn stoel verschuif.Mijn handen kunnen gaan trillen en leg ze in mijn schoot,dat in de beweging die ik zou willen, nu gebeurd in dit moment.Gezien te willen worden  ,gevoeld in ieder stuk,dat zodra ik het los kan laten weer iets nieuws begint.Met beide handen een beweging voel in het tikken op mijn toetsen,soms naar buiten kijk en dan kan toetsen in de stilte die dan komt. Mij aan kan raken zoals een zachte bries  mij mee kan nemen naar een flow waar elke opwinding die ik kan voelen door mijn handen speelt.Elke lach die nu verschijnt alleen kan vertellen dat in het beleven van mijn schrijven een licht kan laten vallen, op de plekken die ik nog niet had gezien.Zoals mijn huid die is gaan glinsteren,mijn lach alles kan laten smelten,waarin mijn zachte woorden alleen vertellen hoe geweldig het is om zo te schrijven.Om te zien dat in mijn creëeren steeds kan blijven zien, om te gaan jubbelen met mijn stem.Die dan kan weerkaatsen alsof ik tussen vele bergen sta.Omhoog kan kijken als een kind en kan wijzen naar de wolken die mij begroeten. Met wat regen  dan een dansje maak.Niet afgeleid kan worden door mijn omgeving, maar stil te staan wat ik nu ervaar, is het grootste goed wat ik nu kan vertellen wanneer ik op mijn toetsen sla.Wanneer ik het licht laat vallen op de goeie plek en geen enkeling het merkt hoe vrij ik mij  kan voelen in het vertellen aan mijzelf.Alles als nieuw te kunnen ervaren, een reflectie zou kunnen zijn,dat mijn wens is uitgekomen in het ervaren van mijzelf. In het licht wat ik heb laten vallen er ook in kan staan,mij opgetild voelt worden, in de mooie reis die ik dan maak.Alles op de juiste plek is neer gelegd,kan wrijven in mijn handen en stilletjes aan, steeds stiller wordt en daar ook van kan genieten...
Anna.💗.