Voorloper.

Een voorloper te kunnen voelen in mijn taal die gewoon ontstaat,dat in elk woord die is verkregen steeds ook weer een buiging maakt.Die alleen verteld dat de beweging die ik maak, zo vanzelfsprekend is geworden,zo is gaan liggen in elke handelng die ik zet.Niet hoeft na te denken over een structuur of iets naar binnen te trekken,maar heel natuurlijk mijn stroom aangeeft.Een nieuwsgierigheid soms weerlegt dat als ik schrijf, het zelf vaak overlees  en dan kan ervaren wat het kan doen in elk besef die dan kan komen.Tussen elke zin door kan lezen dat de voorloper die ik ben, zo tevreden kan zijn.Zoals ik kan kijken naar elk wenden en misschien wel veel te lang heb stil gestaan hoe ik het anders zou willen.Zodra ik dat ook denk, besef ik heel goed  dat zodra ik schrijf voor mij geen denken bestaat.Want zodra ik spreek geef ik mijn stem die aandacht die het nodig heeft.Zodra ik loop plaats ik mijn handeling naar mijn benen.Zodra ik iets voel is het te bespreken. In mijn eigen wereld die ik heb  kan ik gaan zitten in mijn stilte. Kan ik weer opstaan om iets te verleggen waarin  de flow die dan komt alleen heeft te maken, dat in alle aandacht die ik geef mij in een mooi moment kan zetten. Hoe het voelt in mijn creëren,omhoog kan kijken en mee kan drijven zoals mijn schrijven laat zien. Toen ik vanochtend wakker werd, ineens kon voelen dat ik een voorloper ben van iets nieuws.Wat nog niet is doorgedrongen dat het normaal kan worden  in het spreken  en schrijven naar mijzelf. Waarin het deel wat gezien wilt worden, dan de kans ook krijgt om opgelost te worden en naarmate het een gewoonte is geworden in het blijven luisteren naar eigen stem, dan een belichaming kan worden in het durven ervaren, dat jij het bent die kan beslissen welk een waarheid naar voren komt.Welk deel overboord kan worden gegooid,welk een invloed het zou kunnen hebben in de beweging naar jezelf.De belangrijkheid in eigen taal kan leggen, in het luisteren naar jezelf.Dat als het je te pakken heeft en wilt beschrijven zoals ik heb laten zien,in het contact blijven houden wat jezelf belangrijk vindt.Dan zijn de eerste stappen gezet,dan gaan er deuren open,dan zijn er geen drempels meer, alleen de nieuwsgierigheid wat er kan gebeuren. Als je weet dat taal niet van binnen in je hoofd is gaan zitten ,maar door de handeling die je maakt een voorloper zou kunnen worden zoals ik mij voel vandaag.
Met  open blik kan blijven staan en echt kan voelen wat een voorloper kan zijn.Wat het zou kunnen betekenen, als iedereen het heel normaal zou vinden, dat in het schrijven of spreken, dan kunnen gaan ontdekken wat een belichaming kan betekenen, in het uiten van eigen taal.De voorloper die ik ben, heeft niets te maken dat ik het beter weet,maar heb allanger ondervonden hoe het is om te spreken en te schrijven naar mijzelf.
Anna.💚.