Medeleven.

Een geweten op kan spelen,dat in een getuigen kunnen zijn hoe de verwoesting naar elkander, niet vanuit een geweten kan ontstaan.In het vloeien van mijn taal en het willen verbeteren wat ik net had weggehaald,omdat de neiging die ik heb, dat in het schrale wat er nu gebeurd ,mijn zelfrespect niets in kan kleuren wat een ander blijkbaar doet.Het is om het even in het laten zien, dat de boodschap die ik breng alleen heeft te maken in het luisteren naar mijzelf.Soms de afleiding voel om over een geweten te willen schrijven.Maar zodra ik het overlees mij iets bekruipt en het weg kan halen, omdat in het laten spreken van mijn geweten altijd weet te kijken wat er gebeurd in de oorlog om mij heen.Hoe mensen verhongeren en staan te bedelen om een stukje brood en in mijn voorstellende vermogen gewoon niet meer begrijp, dat wat mensen aangedaan kunnen worden, zomaar elke dag, Met pijn in mijn hart mijn medeleven alleen kan uiten zoals het nu gebeurd.Mij schaam om te moeten zien, hoe mensen en vooral de kinderen moeten lijden.Want zodra een oorlog voorbij zou gaan, dan pas een oorlog gaat beginnen, in het kind wat niet kon spelen en het heel lang kan duren in het herstellen van het lijf,altijd de angst die is gecreëerd,nooit echt zal verdwijnen,maar in een volwassen worden, zich zouden keren naar een eenzaamheid en misschien altijd in een overlevingstand zouden kunnen blijven staan.Nooit echt meer iemand meer zouden kunnen vertrouwen en misschien ook wel de wapens gaan pakken waar zij mee zijn bedreigd.Ik kan natuurlijk niet spreken voor een ander en haal soms wat dingen weg, om echt te voelen wat het doet als ik in afstand toch kan voelen hoe verschrikkelijk het moet zijn. Om te leven in een oorlog die door een ander is gecreëerd.Alleen mijn liefde zou willen geven als ik zie hoe wanhopig het moet zijn, om als kind en ook als volwassenen toe moet staan kijken ,dat in hetgeen wat er nu gebeurd,buiten alle sporen is gaan liggen .Aan mijn geweten knaagt, dan erover te willen schrijven,in het toe moeten kijken wat het kan doen.Mijn medeleven kan voelen,maar ook weet dat niets kan helpen en het mij verbaasd dat als er een geweten zou zijn,misschien andere dingen zouden kunnen gebeuren.Dat in mijn schrijvend relaas, alleen mijn tranen kan laten vloeien in het keerbaar maken.Dat als een leider  dit zou kunnen lezen, stil zou kunnen worden, om uiteindelijk te kunnen zien dat in het uitbuiten van elkander, het menselijk aspect meerdermalen wordt overgeslagen en het niet meer gaat om iets te bewijzen naar elkaar,maar te gaan luisteren wat er werkelijk speelt .Mijn invoelend vermogen soms die richting uit wil gaan en iedereen zou willen troosten en de zachtheid zou willen geven in het medeleven wat ik laat zien, dat elk mensenleven telt.Met geen enkel geloof heeft te maken,maar het menselijke durven zijn, in de vergeving naar zichzelf.Dat in alle fouten die zijn gemaakt, terug kan draaien naar elk feit.Meer zou kunnen  gaan kijken in de behoefte die het krijgt, dan het masker kan laten vallen en uiteindelijk geen oorlog meer zou willen.Maar in het overkomen het zwaard neer  zou kunnen leggen,om te zien, dat geen enkel strijd het kan winnen van een geweten die er blijkbaar niet is....
Anna.💚.