Toewijding

Een toewijding weten te voelen in de stilte die ik zocht,in iedere handeling kan ervaren, hoe het luisterend schrijven voor mij heeft bepaald. In de toewijding die het is geworden, om vanuit mijn stilte te kunnen gaan ervaren. In het tastbaar maken wat mijn taal ook laat zien en laat voelen hoe alle drempels zijn weg gevallen,hoe elk oordeel is veranderd in een welkom naar mijzelf. In een teken die ik kan geven hoe rijkelijk het kan zijn, om te blijven delen in mijn eigen zeldzaamheid.Geen gelijk wil hebben, geen enkele strohalm nog vast kan houden,dan alleen mijn toewijding weet te voelen in dit moment.
Mij over te kunnen geven aan mijn stilte in mijn taal,en ook zie hoe zachter het kan worden,hoe verfijnd het dragen van een toewijding tot mij is gekomen en daar nu over schrijf.
Dit is voor het eerst van mijn leven dat ik dat zo voel,om een toewijding te hebben,om het verschil te kunnen maken en dit in mijn delen te kunnen doen.Om werkelijk te ervaren wat een belichaming bepaald.Onder mijn huid is gaan zitten in het uitleggen naar mijzelf,daar mijn toewijding is geboren, in alles wat ik uit kan leggen en kan spreken met zachte stem,waar elk inhoudeijk weten er achter aan komt lopen omdat ik sneller ben in mijn schrijvend beleven.
Mijn toewijding meer iets zegt, dat het door mijn stilte is gekomen,die resoluut kan zijn,zich om kan vormen naar een ander geheel.Geen enkel doel meer nastreeft,maar door mijn houding meer iets zegt dat in mijn beleven van mijn stilte, een koers aangeeft om mij daaraan te houden. Nu ook zie dat het mijn toewijding is.De stilte mij overneemt en stilaan iets van mijn schouders weg is aan het halen.Weg is gevloeid zoals een stroom kan betekenen, dat in de voortgang die het heeft, mijn schrijven een toewijding is geworden.  In het luisterend spreken mijn luisterend schrijven is ontstaan.
Alles om kan keren, alles kan laten staan,niets meer nodig heb om mij te vermaken, dan alleen mijn schrijvend delen te laten staan.Te laten wellen in het bezinken van mijn taal.Te blijven ervaren dat wanneer ik schrijf, een toewijding kan voelen,en misschien klinkt het raar,maar mijn schrijven mijn kindje is geworden.Mijn vervulling nu terrecht is gekomen om ook echt mijn toewijding te gaan zien.
Zoals vlinders de lichtheid geven,zoals een vaste hand iets door kan geven en op een regenachtige dag ineens door kan krijgen wat een toewijding kan betekenen.Wat ik heb ontplooit in al mijn schrijven en nooit heb gedacht om hier zo over te schrijven.Om stellig te durven zijn,om ruimte te creëren voor mijn stilte, waarin mijn toewijding die ik  heb, te laten ontvouwen en net als een vlinder mijn vleugels uit kan slaan en over elke bloem kan gaan zweven in het beschrijven van mijn eigen taal.
Annna.💚.🦋.