Liefdevolle stroom.

Als ik over een stilte spreek,mijn woorden verkleinen in het meesterwerk wat het geeft en zo zou kunnen verdwijnen in een stilte die mij ontroerd.Die mij laat zien vanaf mijn geboorte tot aan nu , kan ervaren wat het heeft gedaan om naar mijzelf te luisteren.Heb gevochten voor een plek,heb gedaan wat andere niet wisten,heb heel lang gedacht dat ik niet werd gezien, totdat ik ontdekte, dat ik eerst mijzelf moest gaan zien en gaan lezen, in het beschrijven van mijn werk.Mijzelf heb gescand van onder tot boven en altijd dacht in het nodig hebben van anderen, niet dit heb kunnen bereiken  wat ik nu ervaar.Vanaf het moment dat ik doorkreeg, dat als ik ging spreken of schrijven naar mijzelf ,ineens het gevoel kon krijgen in de euforie die het had, mij verder duwde,verder wilde gaan, door de vele lagen heen te lopen en ieder masker wat ik droeg heb afgedaan. Terwijl ik sprak en kon luisteren naar mijn stem.Het voelde goed en bracht mij vreugde en zoals ik ben, wilde ik dat met iedereen delen die ik kende.Maar zoals ik heb laten zien, stoten ik tegen muren en maskers,tegen een groot ongelijk  in het begrip,wat ik wilde ervaren en uiteindeljk niet werd begrepen en toch zo blij ben gebleven, omdat ik wist dat het altijd naar mijzelf ook was.De euforie ook om is geslagen in een bepaalde rust, waar mijn stilte waar ik over spreek eigenlijk het mooiste is wat ik heb terug gekregen.Te kunnen dansen op wat wolken en mij laat gaan in al wat er in mijn schrijven kan ontstaan.Niets af hoeft te dwingen,maar gewoon in het herkennen van mijn eigen stem, de liefde voel naar mijzelf.De liefde naar het kind,de liefde in mijn vergeven,de liefde de stroom ook is, waar ik nu uit kan schrijven.Mij altijd verwonderd kan voelen, dat ik in staat kan zijn, wat ik bespreek, met zoveel gevoel weet te omschrijven.En ook in mijn schrijven iets is ontstaan om het te willen delen om te laten zien, dat ik zoveel heb overwonnen.Mijn angsten onder ogen heb moeten zien,mijn afkeer van alle drama's,mijn teruggetrokkenheid eigenlijk heel logisch bleek te zijn.Omdat ik nu kan zien dat als ik schrijf of spreek met de energie die ik heb, altijd weet te omarmen in elke laag die ik tegenkwam en doorging in mijn ervaren.Dankbaar kunnen zijn en dat uit kan spreken. Kan laten merken aan mijzelf en daar niets voor terug hoef te krijgen, dan alleen te weten hoe ik nu schrijf.
Hoe ik nu sta in mijn leven en hierin bemerk ,dat ik mij heb over gegeven aan mijn belichaamde taal.Niets anders mijn aandacht pakt dan alleen te willen schrijven, met rode kleuren op mijn wangen, wat genoeg kan zeggen over mijn passie die ik voel. Zo blij kan zijn in alles wat ik heb ervaren, mijn werkelijkheid mijn waarheid is geworden.Dank je wel lieve Anna,voor het schrijvend vertellen,voor elke toenadering die ik naar mijzelf ook maak. Nu ook voel dat ik alleen over  mijn belichaming  wil schrijven,waarin de stilte op een liefdevolle manier naar buiten stroomt.
Anna.💖.💗.