Al mijn woorden.

De lichte regen mijn huid aanraakt en in een moment van verliezen, in staat kan zijn om mij te wagen in een stilte.Die mij zachtjes aan kan kijken en mij wenkt om rustig te gaan zitten en te gaan ervaren dat ik soms een dag kwijtraak waarin ik mij kan bevinden.Het waarschijnlijk niets meer uit maakt welke dag het is ,maar te kunnen leven in een bepaalde vrijheid ,en alleen maar eet wanneer een trek kan komen,wanneer ik door een dag ook loop, eigenlijk alleen maar bezig ben om mijzelf te vermaken.Te kunnen zien dat in feite tijd niet bestaat, dat als ik kijk naar een klok mij altijd wil haasten.De oude conditionering die het heeft, mij altijd op tijd heeft laten komen .In het spreken met mijzelf direct ook merk,dat mijn stilte laat zien in het wederzijds vertrouwen, hoe ik mijn handen leg in mijn schoot en er niets  voor hoeft te veranderen.Mijn ademhaling wat rustiger wordt dat in het verlangen naar iets nieuws eigenlijk een vluchten is uit dit moment.Mijzelf soms iets kwalijk neem,dat ik met de kleinste dingen vaak heel tevreden ben en dan kan vallen in mijn stilte.
Het uitgesproken zijn, soms een gekke wending geeft, waarin het woord wat ik beschrijf door mijn stilte is verkregen.Al jaren woon ik alleen en heb geen kinderen,ook nooit echt heb gewild. Waarin ik als kind al had besloten om dat niet te doen,waarin de opvoeding die ik miste mij deze beslissing gaf.Alle relatie's die ik natuurlijk ook heb gehad,zo bewogen en intensief,maar vaak aan hun graf hebben moeten staan om daar afscheid van te nemen.Het rouwen wat ik heb gedaan mij heeft geleerd dat in het naar binnen keren naar mijzelf,mij het juiste heeft geleerd om werkelijk van mijzelf te gaan houden.
De relatie met mijzelf steeds belangrijker is geworden en in de tussentijd eigenlijk ook nooit meer op zoek ben gegaan naar een ander.Welliswaar wel eens iemand tegen kwam,maar vaak in een misverstand kon komen.Door het kunnen lezen van mijzelf ,ook de ander vrij goed kan lezen.Niet dat het nu voor mij wat uitmaakt, maar wel wil zien dat een ander bekend is met zichzelf.Het schurende effect in letters is te beschrijven. Mijn natuurlijkheid die heb, mij nu in staat kan stellen dat puurheid niet is te kopen,niet kan voelen in iedere gesprek ,maar door een stilte wordt bevangen.Het stil zijn met mijzelf een puurheid kan raken, waarin het luisteren naar mijzelf in een stilte kan verdwijnen.Dan op een punt kan komen hoe het kan zijn om met meerdere mensen samen in een prachtige stilte te gaan zitten,om dan beginnen te vertellen wat een ieder kan ervaren.
Dat blijft mijn droom ,in de uitwisseling die het dan kan hebben om te gaan spreken terwijl er wordt geluisterd naar eigen stem.Om te gaan ervaren, wat ik de gehele tijd beschrijf ,vanuit mijn stilte een deur kan openen wat ik werkelijk zou willen zeggen.
Ieder blad wat ik beschrijf door mijn lieve stilte is gevormd,waar elk veertje zou kunnen passen op elk slot ,in elk gesprek op zou kunnen waaien door mijn adem die ik geef,door het blazen kan laten cirkelen en het dan voor mijn voeten ligt.Het op kan pakken, ermee kan spelen of gebruik om mijn huid te strelen, hoe zacht het is om zo te kunnen ontvouwen.Alles wat mijn taal heeft laten zien, alleen heeft te maken hoe het mij bekoort, dat in elke wending die ik kan maken ben voorzien hoe mijn stilte zich geruisloos  kan laten zien in al mijn woorden..
Anna.💚.