Afgescheiden zijn.

De temperatuur het verschil kan maken en net zo voelt als een afgescheiden zijn van mijzelf .Onder mijn spreken ook ontdekte, dat als ik spreek eigenlijk alleen in mijn stilte kom.Geen woorden blijkbaar meer nodig heb,dan mijn hoofd neer kan leggen in mijn eigen schoot. Mijn spreken over kan gaan naar mijn schrijven,waar de flow die het heeft, in het stiller kijken, mij heeft laten zien dat als ik de neiging heb om een ander blog te willen maken, dan met een scheiding van mijzelf te maken heeft.Dan wil ik niet meer wil luisteren wat ik zeg,maar mij te begeven op een andere grond,waar ik opnieuw een plek moet gaan zoek en eigenlijk niets vindt.Dan vanuit een herinnering ga schrijven en wil spelen als een kind.De scheiding heb gevoeld, dat in mijn wezenlijk schrijven, mij daarin zo  verbonden kan voelen, waarin ik mijzelf steeds ontmoet.In elke verandering die het kan krijgen, soms een bocht uitvlieg om te ervaren dat de scheiding die ik maakte, mij terug wist te fluiten in mijn droom en alleen maar zei om bij Anna te blijven en niet speciaal hoeft te zijn.
Mijn doorgezomerde verlangen aan de wilgen kan hangen,en het fundamentele wat er kan ontstaan,is gelegen om in het afwenden wat ik deed alleen met mijzelf heeft te maken.Het afgescheiden zijn op kan breken in mijn sprekende taal,mij soms doet keren dat als ik voel hoe afgescheiden ik denk te zijn van de wereld om mij heen,eigenlijk alleen maar iets zegt hoe afgescheiden ik ben van mijzelf.
Door de poging die ik heb gemaakt om een verandering te transformeren in mijn taal,nu is gebleken hoe verfijnd mijn dagelijks beschrijven, mijn taal zich ook tegen mij kan keren,en dan plots bemerk, dat de afscheiding naar mijzelf, zelfs in mijn delen ,zo kan ervaren, dat ik niets anders kan zien, om mijzelf en mijn taal te blijven omarmen in de ontmoetingen die ik heb.
Anna.💚.