Mijn delen.

Mijn schrijven de functie heeft gehad en daarin heb mee gekregen, dat in een volwaardig blijven schrijven, alleen afhangt wat ikzelf kan blijven ervaren.Zo warm als vandaag, mij heeft kunnen tonen, dat in het vermijden van de zon mij terug kan trekken in mijn gecoolde huis,waar geen enkel mug mij weet te vinden in de citroenlucht die ik verspreid.En was vanmiddag aan het luisteren wat een bekende schrijver zei.Door in contact te blijven met zichzelf, door een schrale jeugd, ik iets kon herkennen waarom mijn schrijven mij heeft geleerd, om het contact wat ik wil behouden in harmonie weet terug te brengen waar ik voor sta.Het onbewuste naar boven te brengen terwijl ik schrijf,en in iedere laag mij laat wentelen,waarin ik heb geleerd om mijn gevoel blijven te bespreken en niets anders doe, dan te staan in mijn eigen licht.Het knopje die ik had willen vinden, in de smaak die ik heb, zich heeft uitgemond in elk redeneren en mij soms in een toestand brengt.Mij laat lopen over een weg, vanuit mijn eigen creëren is neer gelegd. In mijn bijzonderheid van delen in een notendop weerlegt, dat zodra ik schrijf, werkelijk blijf voelen dat daar mijn creativiteit naar toe is gegaan.Soms wil ik wel eens schilderen of een slaan van een beeld,maar mijn taal om te beschrijven nu de overhand heeft. Om te laten ervaren na wat ik deel in het openen van mijzelf,  dan kan zien hoeveel ik heb te bespreken met mijzelf.Ieder nieuw blad daar mijn uitdaging ligt om te ontvouwen, dat de belemmering die ik vaak heb gevoelt te doorbreken en te behouden. Om te blijven zien dat hierin mijn passie is gaan liggen in het gevoel wat ik beschrijf.Mijn ruimte heb gevonden, dat in elk aandeel die het krijgt, mij vult en niet door het zwijgend effect die het zou kunnen krijgen als ik niets meer vertel.
Vaak de dingen heb verzwegen om dat ik dacht dat het er niet toe deed.Maar ondertussen nu wel merk dat in elk delen die ik geef, mij altijd had weerhouden wat ik werkelijk voel en weet.Elke betovering die het krijgt zo langzaam maar zeker iets anders heeft bereikt, dan mij te bemoeien met anderen.Het raadplegen naar mijzelf, daar mijn nieuwsgierigheid is gaan liggen en hoe wonderlijk het ook lijkt mij veel meer in dit moment kan trekken.Veel meer bewuster ben geworden dat wat ik schrijf ,zo herkenbaar weet te blijven en zich ontplooit zoals een mens kan zijn. In al het verwerken nu is weg gevallen in het kunnen herzien, dat ik een soort bewijs ben geworden wat ik mijzelf steeds gun.Soms af kan dwalen in een dromerige sfeer,wat ik toe kan laten en laat zien hoe de tegemoetkoming naar mijzelf alleen heeft te maken wat ik laat komen in dat moment.Ieder moment weer anders kan ervaren,ieder stukje die ik beschrijf op waarde kan brengen, om te zien hoe ik schrijf.Om te weten dat mijn delen vooralsnog uit zou kunnen lopen in een nieuw geheel.Zoals het samensmelten  in mijn taal,geen ontvluchten bleek te zijn, maar steeds de bekroning heeft gegeven, om te blijven ervaren dat ik naar mijzelf  ben blijven schrijven en dat kan delen op mijn blog.
Anna.💚.