Het geluk.

Het is met niets  te vergelijken,het heeft geen status of een rol.Het plakt niet aan mijn vingers en laat geen gaten door.Het heeft zich verweven in elke klank die ik dan  hoor,in het naar voren kunnen buigen en met gevouwen handen sta.Waarin de stilte die ik begrijp, vrijelijk rond kan sluizen in hoe het kan gaan,dat in het vervreemde van een verblijven, open kan blijven staan voor elke verwondering en in elke verandering kan blijven buigen.Voor mij de betekenis geeft dat in elk ontstaan van mijn schrijven zeker als ik het overlees,mijn geluk kan proeven. Mij kan raken in het midden,precies waarin ik sta.Met mijn heupen mee kan wiegen en mee kan gaan waar mijn taal zich wilt ontvouwen in dit moment.Geen enkele vergelijking kan geven,dankzij de gloed die ik vaak voel als ik schrijf naar mijzelf.Het lijkt op een toveren waarin mijn wereld steeds zegt,om liefdevol te blijven en er geen enkele reden hoeft te zijn om iets uit te gaan leggen wat ik soms zelf niet begrijp.Het is met niets te vergelijken en toch stroomd het door.Het pakt alle kanten die zijn bekeken nog eens op een andere manier eens door.Het slaat geen regel over,het wurmt zich naar voren en laat  ontstaan wat niet kan worden vergeten,dat wanneer ik schrijf, mijn eigen stijl is geworden en gevonden en niets heeft te maken hoe het zou moeten zijn.De kracht van blijven dragen in iedere zin die ik zet,mij heeft gebracht in de schoonheid van stilte,en altijd heeft te maken hoe ik ben blijven luisteren naar mijzelf.
Het dweilen met de kraan open is nu een verleden tijd, dat in het vasthouden wat het krijgt, een verkramping zou kunnen komen om iets uit te willen leggen wat ik aan mijzelf vertel.Geen enkel andere benadering  het kan krijgen dan wat ik weet, wat een gloed kan betekenen terwijl ik schrijf.Mij zo gelukkig kan blijven voelen in alles wat ik deel, alle impact die het heeft gekregen,dat het geluk die ik voel, bijna niet is te omschrijven.Met mijn handen in de lucht een kreet kan geven en mijzelf in de spiegel aan kan kijken om te kunnen zien, hoe mijn ogen glinsteren,hoe mijn huid weerspiegeld in de klank die ik kan voelen,waarin het resoneren mij steeds iets anders leert,om mij over te geven aan wat ik niet kan zien.Maar te kunnen ervaren hoe mijn  schrijvend beleven mij voorziet, in het geluk wat er ontstaat en dat aan mijzelf kan laten zien en weten.
Anna.💚.