Doorslaggevend.

De taal in het lef wat het heeft gekregen,de doorslag zou kunnen zijn, om zondermeer te reageren, dat in het druïden naar het schijnt,een logheid zou kunnen geven in een samengestelde tekst. Die in de buurt zou kunnen blijven liggen en ook blijkt, dat ik sta te wachten aan een kant van een rivier,waar het water tot aan mijn voeten iets aan gaat geven wat ik niet had verwacht.De doorgang die het had gekregen,dat geen enkele wachten mij heeft geleerd om het te kunnen begrijpen. Een te grote afstand mij heeft geleerd ook de afsand te gaan voelen in het vertellen aan mijzelf.Geen doorslaggevende ontmoeting hetzelfde effect zou kunnen hebben, waarin ik weet dat in al mijn herhalen soms ook kan zien dat in het ontvouwen van mijn taal een wind van een andere kant kan komen en dan een schaduw zou kunnen brengen door de bomen om mij heen.De vlucht kan nemen in al mijn ervaren er altijd een nieuw begin is te vinden en niet hoeft te staan wachten wat een ander ervan vindt.Wat mijn kracht is geworden,zonder dat ik spreek,zonder iemand aan te kijken dan alleen naar mijzelf. Altijd weer die verrijking kan geven om te zien wat er naar buiten komt.Vandaag of misschien wel morgen mijzelf kan laten zien dat het spreken wat minder is geworden,mijn schrijven de overhand heeft genomen ,om te gaan zorgen dat wat ik vertel ,veel meer heeft te maken hoe ik mijzelf lees en ook zo kan gaan kijken in de flow die ontstaat.In de kracht van elk beleven niet hoeft te wachten totdat een ander bereid zou zijn om met mij te spreken.Waarin ik inmiddels weet waar het om gaat.Dat de uitleg naar mijzelf genoeg zou kunnen zijn, in de taal die ik gebruik, mij zou kunnen leiden,dat in elk besluit die ik kan nemen, veroorzaakt is door al mijn schrijvend beleven en mij steeds laat zien,dat in het wenden en keren, in de voltooiing die het krijgt, een rondborstigheid kan geven,een standaard redeneren, een volkomenheid, die ik alleen aan mijzelf kan geven en niet hoeft te wachten totdat een ander mij ziet.
In de gewenning die het heeft gekregen in het mompelend effect,een uittreksel is geworden naar mijzelf.Soms kan ervaren dat de komma's die zijn gezet, mij alleen heeft gevormd in het willen vertellen waar ik voor pleitte. Werkelijk te gaan ervaren wie ik ben en daar uiteindelijk nog steeds geen vinger op kan leggen.Het ene moment ik zeker kan weten in het vertellen aan mijzelf,waarin mijn doorgrondelijkheid van delen soms iets weet te voelen wat waarschijnlijk een ander helemaal niet kent.
Dan kijk ik wat naar buiten in de stilte die ik heb,en vaak altijd na mijn schrijven weet te genieten wat ik heb gezegd.Mijzelf kan bedanken voor het geheel,voor alles wat ik deel en in mijn eigen schoonheid kan blijven.Mijn liefde verder wil stromen zoals de rivier laat zien, dat in elke stroom die het mij kan geven, zoveel terug heeft gegeven en dat kan blijven zien.Niet hoeft te wachten op een ander,mijzelf een duwtje geef,dat in elke ontmoeting die ik laat zien, zo vanzelfsprekend, zoals ik eet of wandel, mij deze voeding geeft om te blijven ervaren wat ik aan mijzelf vertel.
Anna.💚.