Handvest.

De maand loopt naar een einde,waarin mijn nieuwe dag zich weer laat zien.Alles zo heel anders is gebleken en mij realiseer, dat in het doorsnijden van een stilte, mij kan richten naar een plek, waar mijn zorgzaamheid in mijn vele delen, zich heeft voltrokken hoe het kan zijn, om te gaan beseffen dat in elke laag die ik heb laten zien en laten ervaren, dat in elke storm waarin ik heb gestaan, terug ben aan het komen en zo vanzelf iets eigen heb gemaakt.De balans tussen vrede en vermogen,altijd op dezelfde plek naar buiten kijk,altijd in het licht heb kunnen staan.Met een zorgvuldigheid mijn stilte naar binnen heb gehaald. In elke verklaring die ik geef in zachte houding is neergezet.Mij niet kan bekommeren wat is geweest,maar te blijven ervaren, dat in het meeste wat is gezegd nu een lijn kan trekken,een mooi gebeuren wanneer ik het overlees, alleen kan voelen wat het is geweest.Alleen kan staren naar een stilte die mij liet zien, hoe anders ik ben gaan kijken in wat ik post.Hoe mijn dag in elk beginnen mij heeft getroost,mij wijzer heeft gemaakt,vollediger in alles wat samen kan komen als ik over mijn stilte schrijf.
Het handvest op een document kan gaan lijken,maar het handvat die ik laat zien, in schril contrast kan staan,dat in het beschrijven van mijn stilte, alleen gezien kan worden als een manifest die uit is gelopen en dan de stilte overblijft waar ik in stil blijf staan.
Het heeft geen plaatje of een knopje waar ik op druk.Geen enkele betekenis kan geven, hoe het voelt,om zonder enige titel verder te drijven.Verder te omschrijven wat stilte kan doen,nu elke lading die ik  dacht te hebben is verdwenen.Geen naam meer weet te geven, dan  alleen mij over te geven in wie ik nu ben.Niet eens zo belangrijk blijkt te zijn,maar te laten weten, wanneer ik mijn stilte voel en steeds meer ben gaan begrijpen dat het zo anders kan worden in al mijn schrijvend beleven.Elk plaatje eraf heb getrokken, elk samenkomen mij terrecht heeft gewezen, dat het niet uitmaakt waar ik mijn komma plaatste  of ergens een punt achter zet.De taal  van elk ontmoeten, zich om heeft gezet in een mooie stilte. In het rijpe besluit, dat  alleen in het vertellen aan mijzelf, deze stilte is ontstaan.Deze weg die ik heb gevolgd,mij heeft laten buigen in de zeldzaamheid van blijven ontdekken.Dat wat er is ontstaan, in al het reageren naar mijzelf,veel heeft te maken, hoe ik nu kan kijken om met de juiste houding mijn eigen stilte te kunnen gaan begrijpen. Waarin  het juiste zich laat zien en daar nog zorgvuldiger mee om te willen gaan.
Anna.💚.