Er voor gaan.

Er voor  gaan,waarin mijn taal mijn vriend is geworden,waar ik kan voelen dat als ik moet huilen niets heeft te maken met een oud verdriet. Maar een overgave van het moment waarin het zich aandiend en kan ervaren, dat in het thuisvoelen van deze emotie, zich kan wenden om te durven zeggen dat het geluk mij overspoelde en mij in een verlichting zet.Mij laat weten dat wat ik deel, schrijf en spreek,zich om kan vouwen,naar elke uitbarsting die het kan krijgen, thuis ben aan het komen bij mijzelf.Mij over te geven in het verstaan dat in iedere letter die is beschreven soms, als een vulkaan binnen kan komen. Een uitweg zoekt zoals ik kan schrijven,zoals ik ben gaan spreken dat in al het resoneren wat het heeft gedaan, mij heeft geleert om mij daar aan over te geven, aan elk moment die mij laat zien, dat soms een huilen nodig is om het weer helder te krijgen.Waarin geen enkele laag hetzelfde blijkt, maar mij overgeef in wat er mag ontstaan en kan laten zien aan mijzelf.
Er voor gaan, als een lopende encyclopedie naar binnen laat komen en laat zien dat als ik kan spreken en schrijven mij altijd lichter maakt,dat als ik zou moeten luisteren naar wat andere zeggen, mij de ruimte ontnemen om zwijgend toe te kijken en te knikken met mijn ogen dicht.Dat wat ik kan vertellen alleen naar mijzelf blijft gericht.Dat is het enigste wat er over kan blijven in het gericht zijn naar een gebied, waar ik naar  kan turen over de velden,waar ik niets hoeft te doen,waar ik alleen kan ontvangen, geen problemen meer zijn,maar te ervaren wat het beheer die ik laat zien ,in het blijven vertellen,dat wanneer een schoonheid zich laat zien, in de tranen naar voren kunnen komen, eigenlijk een mooi ervaren is geworden. In het overkomen hoe het voelt om de stap te nemen,dat in het beleven van mijn schrijven eerder laat zien, dat in het verblijven van zoveel woorden de belichaming komt en dan kan voelen om er voor te gaan.
Niets anders mij kan behagen,in de ontwikkeling die ik zie,dat alleen door te praten met mijzelf veel meer ben gaan zien, hoe mijn klank die ik heb te kunnen gebruiken.Door te luisteren naar mijn eigen stem,daar al een tijdje geleden heeft liggen broeden. Heeft laten zien wat het voor mij betekende om er voor te gaan.Geen enkel beweging hetzelfde voelt,dat in het spreken en schrijven altijd gericht zal blijven wat het werkelijk met mij doet.Mijzelf de kans heb gegeven om er voor te gaan.Soms om kan vallen om op te kunnen staan.Soms verlamt kan raken als ik zou blijven luisteren wat andere zeggen.Mij om heb gekeerd om het winnen van eigen gebied te laten zien aan andere.Nooit mijn bedoeling is geweest dat wat ik heb willen laten zien, in het lezen van mijzelf daar de vrucht is geworpen om nu te kunnen zeggen dat ik er voor ga.
Omdat ik weet, uit alle ervaringen die ik heb gehad,dit voor mij het enigste is wat is overgebleven. Om te blijven luisteren naar mijzelf,te blijven schrijven zoals het komt en het zo heerlijk voelt om te kunnen  delen en zeggen dat ik er eindelijk  voor ben gegaan.Mijn eigen taal daarin weet te gebruiken en kan dansen op mijn toetsen,blindelings kan blijven typen,om het daarna  hardop aan mijzelf voor blijf lezen om te gaan ervaren wat ik beschrijf.
De toestemming aan mijzelf nu daadwerkelijk heb gegeven om te laten zien, dat al mijn vrezen, om is geslagen, om er voor te gaan.
Anna.💚.