Het kan mij overvallen en zoals bekend, van het ene in het andere moment te schrijven,om te kunnen zien dat mijn verwondering is gebleven en mijn schoonheid mij omringd, in hetgeen waar het kan gelden,de overvloed kan laten zijn,waar de glinstering die het kan hebben, mij volkomen rustig maakt.Iedere keer een veertje kan laten vallen,zo geruisloos door de wind mee kan worden genomen,voort kan zweven zoals mijn uiten op papier.Zo fijn om te weten dat de overgevoeligheid die ik heb,nu zo zijn gefilterd naar de goede kant,naar de kant van kalmte, in hoe het kan zijn om in elk moment te kunnen weten, dat wat ik heb bereikt, alleen voor mij belangrijk blijft.De roze gloed die het kan hebben in de tijd die ik neem, zo in eigen voeding is gebleven en niets anders wil, dan te blijven ervaren in een afgerond geheel. Zo tussen mijn woorden door kan lezen,dat in het gegeven wat ik laat zien,soms door een twijfel om kan vallen soms teveel naar achteren kijk,maar getriggerd wordt door mijn persoonlijkheid ,die steeds in een herhaling kan blijven vallen terwijl ik schrijf.Soms is het een passen en meten,in de balans die ik steeds maak, dat wat zo persoonlijk is om te delen, niet zou willen dat ik als slachtoffer wordt gezien.Dat heb ik ontstegen in al mijn doen,door zoveel te willen schrijven,maar open wil blijven in datgeen wat verborgen had willen zijn, door een afgesloten verleden, nu ben gekomen in mijn eigen domein. Daar in kan kiezen wat ik deel.Wat goed voelt of niet,waar het de waarde die het heeft om te posten,dat na het lezen ik dan voel of het voor een publiek of mijzelf moet houden.Het terug kunnen komen in mijn eigen besluit, geeft altijd de mooie ruimte die ik pak.Ik voel mij vrij om dat te doen, hoe abstract het ook kan klinken,maar heeft wel bewezen dat mijn taal die ik heb, zo is beklijft in mijn weten.Geen weg terug is te vinden en ook niet hoeft,maar dat ik nu vast kan stellen dat het spreken met mijzelf dit heeft gecreëerd.Het filteren wat er is gebeurd, is de samenwerking te zoeken met mijn ziel en persoonlijkheid.Dat in het verschil die ik kan maken om persoonlijk te kunnen worden,mijn ziel daar ook een goedkeuring voor nodig heeft.In het blijven uiten wat er kan ontstaan en zeker het verschil kan blijven voelen wat mijn ziel laat zien , weer anders is als ik schrijf vanuit mijn personnlijkheid. Mijn ziel filterd de dingen die belangrijk zijn,en laat mijn ervaren als een zachte deken, die in mijn stilte ontstaat.In openheid van spreken,van één kunnen zijn met mijn woorden die ik plaats en in eenzorgvuldigheid kan zetten, waarin mijn persoonlijkheid mee kan gaan.Het persoonlijk nemen nu wordt gefilterd door mijn ziel, die eigenlijk heel iets anders wilt vertellen.Wanneer ik in mijn rust kan komen, ik anders schrijf,maar zodra ik wordt overgenomen door mijn persoonlijkheid, dan spreek ik met een dubbele laag,dan ga ik voelen wat niet meer nodig is, om te beschrijven.Maar door mijn ziel het wordt gefilterd en dan heel anders kijk,veel zachter kan ervaren, dat een samenwerking tussen mijn ziel en mijn persoonlijkheid blijft balansen, in het ontvouwen dat elke verandering die ik voel, hiermee heeft te maken.
Anna.💚.
februari 08, 2025
Filteren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Gevouwen handen.
Terzijndertijd als ik bemerk met de intensie die ik heb, geen enkel zwak moment zal doen gelden, dan alleen in mijn helderheid te blijven ...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten