Verheldering.

Elke verheldering de verklaring zou kunnen wezen in het ontluiken wat er kan ontstaan.Dat in het wezenlijk verblijven over een berg kan schrijven, omdat het ook mijn aandacht vraagt.Vaak heeft het te maken in de verheldering die het geeft, dat niet alles wat ik deel aan iedereen kan laten weten,omdat mijn schrijven in zulke momenten alleen voor mij belangrijk blijft.Dat in iedere verheldering die het heeft, mij de ruimte heeft gegeven om het een plek te kunnen geven terwijl ik schrijf. Nu ook weet dat als iets steeds de aandacht vraagt,en daar niet naar durf te kijken,vaak het dan nog groter word,dan geen kans meer krijgt om het te laten ontstijgen.Dan vreet het zich naar binnen en sla je lam,dan blijf je iets koesteren vanuit een verlangen, wat alleen maar zou kunnen leiden naar een ervaren van een sombere kant. Om niet te blijven hangen zoals een vleermuis weet te doen,in donkere grotten tot haar recht kan komen,maar ik dat niet meer hoeft te doen.De verheldering zo belangrijk blijft,en voor een ieder zou kunnen gelden,maar omdat ik naar mijzelf schrijf en het iedereen zou gunnen,in het delen naar wat er komt, soms een laagje dieper ga,waarin mijn mooie tranen kunnen komen,waar de warmte die ik voel aan mijzelf kan geven. Soms zo veel is om te benoemen,maar wel de verheldering kan geven hoe het kan zijn om mij de dag daarna zo helder te kunnen voelen.Zo blij te zijn dat in het delen van ieder moment voor mij zo verhelderend kan zijn.In het raken wat ik vertelde over een berg, waar ik als kind heel vaak op speelde,mij altijd liet rollen naar beneden en dan kon voelen dat ik leefde, dat het er toe deed, een manier had gevonden om de dingen die in huis gebeurde, dan op de mooie berg (die Anna's Hoeve heten),alles los kon laten.Alles in de juiste verheldering kon zetten. Maar nu ook weet dat als ik weer terug ga naar die berg,nu ook stil kan zitten,boven op de top,mij sterk kan voelen,geheeld kan voelen in het bewezen effect, dat het schrijven of spreken deze uitwerking op mij heeft.Dat in elke beschadiging die een mens kan hebben erover spreek of schrijft,zodat de verheldering die het kan hebben, zichzelf zo beklijft. Er altijd weer een andere deur open kan gaan, waar het licht  weer weet te schijnen,waar het kind in mij, even  weer mijn aandacht vroeg. Door in mijn verheldering te blijven zoals het komt.Waarin het kan ontvouwen en moet erkennen dat elke beschadiging die ik heb gehad, er nu anders naar kan kijken en er soms zo'n dag  ook tussen zit, om de herinneringen wat zachter te maken,niets hoeft te wissen,maar te staan in de verheldering die ik aan mijzelf  en het kind, kan blijven geven.
Anna.💚.