Verveling.

Verveling is een vreemd gegeven,maar wil er toch eens over schrijven,omdat het volle leven waarin heel vaak heb gestaan,mij altijd snel verveelde en uiteindelijk het niet gaf wat er ook gebeurde. Vaak veel andere banen heb gehad,en de contacten die ik had, vaak verdwenen,vaak in een slop raakte en altijd dacht dat het aan mij zou moeten liggen.Het mij niet meer vulde en op zoek ook was naar de vergelijking die ik wilde maken,op dezelfde lijn ook wilde zitten,totdat de verveling toetrad.Waarin ik merkte dat mijn intresse die ik had, langzaam wegebte,wegvloeide als een teken dat ik mij ging vervelen met wie ik was, of in de dingen waarin ik stond.Altijd opzoek was om iets te vinden wat werkelijk bij mij paste,waar ik mij werkelijk thuis kon voelen,waar ik werkelijk kon zijn met mijzelf.Geen aanname nog dulden,geen facebook of instagram nodig had om te blijven ervaren dat het niet voor mij was weggelegd.Omdat ik voelde in de aandacht die het bracht, mij altijd de afleiding kon geven om niet te blijven bij mijzelf.Maar mee te gaan in de massa en mij altijd onveilig heb gevoeld in de grote wereld om mij heen.Niet dat ik daar onder kon lijden,maar altijd een vraagteken hield, bij alles wat ik ervaarde,mij onkompleet kon voelen,in een verloren stand kon zetten en dan dacht dat alles aan mij moest liggen en moest werken aan mijzelf.Jaren heb gekeken wat te doen,om mijn rust te kunnen vinden. Dat het niet erg was om weing vrienden te hebben,dat de boodschap die ik vaak kreeg, om mij te verbinden met mensen om mij heen.Maar ik mij heel vaak verveelde in het contact die er was.Niet dat het aan de ander lag,maar mijn gevoelige sprieten de signalen gaf van een terugtrekkende beweging.Waarin ik inmiddels wel heb geleerd om mij niet kleiner te hoeven maken dan de ander,maar dat ik iets anders nodig heb.Iets wat raakt en kan worden gezien, zoals ik nu in al mijn schrijven kan laten zien.Dat een verveling niet kan gebeuren als ik loop in de natuur,als ik de stilte kan voelen,mijn wijsheid kan delen op deze manier.Geen eenzaamheid kan voelen om alleen te willen zijn met mijzelf.Zo mooi om te ervaren dat het thuiskomen bijmijzelf iedere keer wordt bevestigd en niets anders overblijft, dan te weten dat de gouden gloed die ik kan hebben voor mij genoeg blijkbaar is, om dat te blijven ervaren.Om te blijven vertellen, wanneer ik schrijf geen verveling kan voelen,maar de juistheid van delen,de eerlijkheid kan hebben, als ik iets vanmijzelf onder de grote loep kan leggen. Om te zien dat mijn goed bedoelde intensie alleen aan mijzelf kan geven en kan delen zoals het komt.Geen enkele verveling kan voelen dan alleen de voeding die het mij geeft.
Anna.💗.