Verfrissing.

De verfrissing die het geeft, waarin het roteren in wat ik lees, mij weinig nog kan  leren. Waar mijn aandacht die ik heb, zich weet te houden, zoals het glinsteren met de schat die ik in handen hou.Mij dankbaar kan voelen in de onverwachte momenten, waarin ik mij bloot kan geven in een hoog niveau.Daar waar de stilte is gekomen en het geluid die ik produceer, mij heeft meegenomen naar een veel zachtere sfeer.Een sfeer wat heel natuurlijk blijkt te zijn,waar de ruimte om te kunnen ervaren heel dierbaar blijkt te zijn.Waar de warmte van de kaarsen het licht ook maken in het wapperen van de vlam.De uitnodiging ook heeft om wat zachter te praten,om de intensie die het heeft kan resoneren. Hoe het voelt dat wat eigen woorden kunnen doen terwijl ik luister naar mijzelf.Het is de verfrissing die ik voel, die zelfs kan ruiken naar een een zee van mooie bloemen.Dat in elk nieuw begin, wat iedere dag voor mij ontstaat,het op kan pakken en kan bewonderen zoals het is.Kan blijven waar het voor diend,mij mee laat sluizen zo ver als ik kan zien,en kan proeven hoe de ronde die ik maak, vaak wordt overtroffen in elk moment die ik beleef.In elk luisteren mij heeft geleerd, wat een klank zou kunnen betekenen en kan horen bij ieder mens,dat een stem zo belangrijk is geworden. In het  verstaanbaar maken in het luiseren naar elkaar.Weten te spreken met een zachte toon,weten te ervaren dat het raakt,dat als ik niet zou kunnen luisteren zoals ik doe,dan zou ik mee gaan in de fabels die er zijn,in de aandacht zou verdrinken en de omarming zou blijven voelen als ik naar mijzelf schrijf....
Anna.💗.