Toelaatbaarheid.

Het zijn mijn woorden die ik beschrijf,in de toelaatbaarheid van wat er in al al mijn handelen naar voren komt .Vanuit een ervaren nochtans de schoonheid van een stilte, alles in een verandering zet,alles laat zien,dat in iedere moment de zegen kan blijven voelen wat ik aan mijzelf vertel.En voor het eerst eens schrijf wat ik kan ervaren over een verlichting.Over het bereik die ik nu kan delen,zonder dat ik een schaamte voel of een uitstotend effect,of een fantasie in wat ik zou kunnen verzinnen.Maar mij alleen maar overgeef in wat er komt,  geen stile meer is,maar een verlichting in al mijn delen.Wat heeft liggen wachten in mijn kern van zijn,wat eindelijk naar buiten komt en mijn drive is geworden om zo te kunnen schrijven in het overgeven naar mijzelf.
Een ander woord niet kan vinden,een aspect dat wat ik deel,mijn eigen waarde heeft gekregen.Mijn inziens nu heb verkregen door de volharding in mijn schrijven en nu dit kan laten zien.Waarin de zachte omarming die ik weet te voelen en te delen zo bijzonder blijft,dat ik in geen enkel boek heb terug kunnen vinden,in geen enkel spreuk het mij raakte,maar nu ik weet dat ik dat ben, die dit kan schrijven,zonder  een  invloed van buitenaf.Maar juist door het keren naar binnen,naar mijn hart en kern,daar waar ik iets vindt, wat ik was verloren.Geen enkele identiteit er is aan verbonden,geen enkele poging die ik heb gedaan,door het juiste te laten groeien ,om dan te voelen,dat wanneer ik mij overgeef aan mijn taal,ik dan pas kan voelen wat het doet en mij heeft gebracht naar de kern waar ik nu uit leef en schrijf.Te weten dat mijn dankbaarheid in al wat ik heb ondervonden, mij rijper heeft gemaakt. In het ontwapenende vermogen,door het te laten ontstaan.Dat wanneer ik voel dat er  een extra inzicht is gekomen, mij zo compleet kan voelen in alles wat ik zeg.Geen vleugels meer hoeft te hebben,maar te landen in wat ik schrijf , genoeg zal zijn om over een verlichting te blijven schrijven.
Anna.💗.