Geheel natuurlijk.

Het heeft geen idiologie,het heeft geen staart of een kop,het zit niet tussen mijn oren, in het staren naar het niets .Maar te kunnen genieten zoals het komt en een mooie uitleg  aan mijzelf weet te vertellen, wat er in ieder moment gebeurd. Wat het krijgt dat in zoveel ontluiken,in het vinden van mijzelf,alles is opgelost in wat ik dacht te moeten vinden.Alles wat naar voren is gekomen, geen enkele reden nog kan zijn, om mij in te houden wat mij verblijdt,wat ik naar alle waarschijnlijkheid blijf ervaren, dat als ik over een verlichting schrijf iets terug kan geven aan mijn eigen natuurlijkheid.Iedere klank om wordt gezet,om wordt gebogen naar de juiste kant, waar het veredelen in mijn taal als een gouden gloed kan worden ervaren.Zoals het gemak die ik dan voel,de rust vanuit een kalmte in het samensmelten met mijzelf, om los te kunnen komen en niets meer denk,dan alleen te zitten in de handeling die ik zet.
Geen enkele verrijking mij meer kan vertellen zoals ik dat steeds heb gedaan. In alle veranderingen die ik dacht te voelen,geen verandering bleek te zijn,maar de ware ontmoeting in wat het kan zijn,om mijn eigen schoonheid te blijven omarmen.Te blijven zien dat de blik die ik kan geven,mijn zuiverheid in delen, geen verzinsel is ,maar het overkomen in elk moment.Dat het voor mij niets meer uit maakt wat ik schrijf,omdat de lading van vroeger duidelijk is weggehaald,weg gedragen naar een weten, dat als ik zou blijven hangen in wat er toen is gebeurd,ik nooit dit zou kunnen schrijven,nooit zou kunnen voelen wat een verlichting zou kunnen zijn.Daar hoef ik niet voor op een berg te zitten,mij terug te trekken in een stilte,maar gewoon te schrijven zoals het komt.Te durven voelen  wat ik zeg en laat zien, dat de vleugels die ik dacht te hebben, af geworpen zijn,en ze te bedanken voor al het ontstijgen wat ik heb gedaan.Te gaan zien hoe geheel natuurlijk mijn schrijven kan ontstaan.Geen enkele idiologie aan kan hangen,geen wijzen naar een ander,maar mijn handen op mijn hart  kan leggen.Te beloven dat wat ik schrijf, alleen voor mij mijn eigen waarde zal houden,zal benoemen in het nemen van mijn tijd,niet meer de afscheiding kan voelen naar mijzelf.Maar de fijne ontmoetingen, die ik via mijn schrijven kan blijven ervaren en ik daar geheel natuurlijk in kan zijn.
Anna.💗.