In het thuis komen bij mijzelf,de winst behaald van durven reageren, hoe mijn gevoeligheid die ik heb, mij weet te leren,wat ik altijd persoonlijk nam, nu om kan zetten en terug kan geven,alsof de vlaag om goed te willen doen, nu naar mijzelf blijf richten.Iets doorbreken wat ik altijd heb gedaan,nu als eigen bescherming neer kan zetten,als een vogel op kan vliegen om weer naar een ander plekje te gaan.
De belangrijkheid die ik er steeds van heb gemaakt,als een vloeistof voor mij uit kan lopen en kan zeggen,waarin ik soms tijd nodig heb om te beseffen, wat mijn inborst blijkt te zijn. Geen enkel ander mogelijkheid kan bieden,dan te accepteren dat mijn eigen logica waar in ik ben, weinige het nog willen ervaren. Steeds meer ben gaan begrijpen dat mijn wereld waarin ik leef, zo uitgestrekt en heel bijzonder blijkt te zijn.Eigenlijk de hele tijd verteld dat de moeite die ik neem, in het kunnen ontspannen,in een deel,waar ik thuis kan komen en brengen in wie ik ben zoals ik schrijf. Het niet persoonlijk nemen waarin de rust zich keert,waarin ik leer om afstand te nemen zodra ik voel, dat een ander het niet waardeerd.Het is de stap die ik kan zetten in het gunnen naar mijzelf,dat het terugtrekken van de ander, meer iets zegd om beschermd te blijven,om niet te trappen in de triggers die mij nooit hebben gediend.Dan alleen te weten,dat de spiegel die ik kan zijn ,soms voor andere teveel kan worden.Te ingewikkeld,te serieus,te lief en te ondeugend,te weinig in wat het scheelt dat in mijn schrijven zoals ik ben, steeds naar voren schuif zoals het komt.Geen dwaling meer laat zien,dan het vermogen om te laten weten, wat mijn bewegingen in mijn schrijven zal zijn.
De lieve lieverd die ik ben, zo blij kan zijn met mijzelf,zo open en eerlijk kan vertellen, dat een persoonlijk nemen, meer kan schaden, dan te ervaren in het goed doen naar de ander.
Anna.💗.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten