Logica.

De logica die ik prentendeer te hebben, mond uit in een rivier die zich breder weet te maken.Tegen alle obstakels aan kan tikken,over de randen van grenzen weet te gaan en door kan breken,dat in het verstaan van schrijven, geen oordeel behoeft te zijn, maar door te stromen in de beweging die ik maak.Waarin het raken van wat kanten mij ook volledig maakt.Mij laat zien hoe mijn zeldzaamheid van schrijven,zich openbaart in het volle licht.Die blijft schijnen om de plekken aan te wijzen in het doelgericht te blijven zijn. Hoe mijn logica zich heeft ontwikkeld en kan gaan staan in de glorie van vertellen. Door kan stromen naar elk gebied die ikzelf kan creëren. De perfectie die het zou kunnen hebben, in eigen logica  nu zet,en mijn delen in elke zin ook blijft ervaren.Blijft ook zien dat in de stroom waar ik kan zitten, de verdieping heeft gegeven dat niet alleen het mentale mij diend,maar ook hoe ik nu in mijn leven sta.
De verbinding die ik dacht te zoeken in de contacten die ik had,zijn op een of andere manier gebogen, naar mijn eigen verfijning die ik bracht.Welk het een ilussie zou kunnen lijken, dat wanneer ik schrijf, uiteindelijk door het   terug te werpen naar mijzelf.Zoals het blijven delen zoals het komt,mee te gaan in de stroom van golven,van ondersteboven kunnen zijn,in mijn eigen eerlijkheid te blijven,nergens nog doekjes omheen kan winden,maar te blijven staan in wat ik vertel. Dat in het moment van blijven stromen, mijn eigen logica, als een stroom kan olmen, alsof een nieuw soort hout is terug gevonden in het veredelen van mijn woorden, waarin mijn logica kan  ontstaan.
Anna.💗.