Indalen.

Wanneer iets in kan dalen en in een begrijpen kan worden gezet,wanneer mijn woorden iets vertellen over een ontmoeting die ik heb,over de gesprekken het steeds meer anders lijkt, dan alleen het tonen van mijn zachte kant.Mijn in dalen in mijn eigen lijf,door te laten gebeuren waar ik uit schrijf,die ik een belichaming weet te noemen.Die zonder een verloren tijd zich weet te voegen in mijn taal en steeds meer het besef kan hebben dat als ik  niet zou kunnen luisteren naar mijzelf, ook mijn schrijven niet zal begrijpen.Als eerste heel belangrijk blijft dat in het tonen van mijn tekst altijd vanuit mijn eigen norm is beschreven.Dat wil zeggen dat in ieder moment, het laat gebeuren in het overlezen van eigen tekst, het dan pas kan resoneren in mijn lijf. In mijn hedendaags zijn,waarin ik stiller ben geworden,meer naar mijzelf gericht te zijn in de liefde die ik kan voelen.In de weldaad van het blijven omarmen wie ik ben en daar geen belangrijkheid aan kan hangen,dan alleen te laten zien dat de stroom waar ik in kan zitten, is geboren in ieder moment, wanneer ik met mijzelf blijf spreken.Niemand anders mij instrueert,dan alleen mijn schrijven.De tinteling die ik dan voel en mij kan brengen naar de kern in wie ik ben,in wat ik kan laten zien, hoe het heeft kunnen gebeuren dat mijn taal mijn leider is in al mijn ontvouwen.
Het meest interessante wat ik voel is mijn eigen kracht van delen,van weten in het algemeen, dat wanneer ik zou zwijgen, niets zou kunnen voelen in wat ik weet.In de stilte die tot mij spreekt en mij juist laat vertellen van de hoed en de rand,van stiller kunnen staan, wat er kan gebeuren, dat in al mijn ontstaan van ieder moment kan blijven beklijven in het genieten wat ik dan doe.Het indalen kan gebeuren,geen verstijving of verlamming iets  kan laten voelen zoals ik schrijf en aan mijzelf kan laten weten, dat mijn belichaming die ik heb, zichzelf weet te vertellen hoe het is,om zo mijzelf te kunnen ervaren in iedere zin die er kom.Die zich weet te ontvouwen in de stroom van weldadigheid.Niets is gekunseld of een kopiëren van een ander,maar een laten indalen wat ik werkelijk voel.Dan alleen de vrijheid te durven voelen in wat ik aan mijzelf vertel,maar te laten dalen in het moment,zoals een kwartje zou kunnen vallen,dat in het begrijpen wat ik schrijf, met een belichaming heeft te maken.Te kunnen horen mijn eigen stem, in mijn schrijven heb omgezet, waar het indalen kan gebeuren,zonder de moeite die ik voel,zondermeer ineens zou kunnen begrijpen dat mijn liefde voor mijn taal en voor mijzelf, in deze vorm steeds kan ontvouwen.Waar het indalen om te kunnen begrijpen, dat het voor iedereen anders kan zijn. Zodra het in kan dalen en kan resoneren, kan voelen wat er gebeurd, hoe eigen taal de klank weergeeft om het indalen te laten gebeuren.
Anna.💗.