Vereerd te voelen.

Het is een eer wat ik beschrijf,het is een kunnen duiden naar verluid de normen en de waarde die ik steeds voel, in zachtere termen meer laat zien, dan wat het lijkt,om mij geen zonderling te voelen.Maar een bijzondere energie die mij laat zien,dat zelfs bij het wakker worden, lig te mompelen welk een nieuw stuk te beschrijven valt.In welke hoedanigheid het kan ontstaan,dat ik mij in de ochtend heel anders voel als in de avond.In de ochtend mij wakker tik en kan zien hoe de felle zon op is aan het komen,hoe mijn lijf kan reageren in een uitgerust gevoel en de draad weer oppak vanuit gisteren.In de avond vaak de zachte landing maak, mij weet te ontspannen terwijl ik schrijf en een totale andere energie kan voelen,nergens meer om vraagt, dan in mijn stilte te gaan zitten en alleen maar kan genieten wat het heeft gebracht, in de eer die ik kan voelen.Af en toe naar voren buig in de begroeting naar alles wat ik beschrijf,en zoveel eer kan voelen in de ontmoeting naar mijzelf.In de fijne lijn die wordt gegeven als ik werkelijk durf te luisteren naar mijzelf.Het geen trucje is, om te weten dat in mijn hoedanigheid waar ik uit schrijf ,mijn eigen ontdekken is geworden.Mijn manier zoals ik iedere ochtend kan beginnen,en ieder avond een mooie afsluiting laat zien, dat in het groter geheel de moeite heb genomen om mijzelf te blijven zien.Te blijven voelen in wat ik schrijf en als koren op de molen verder drijf,verder wil ervaren dat wat ik schrijf steeds meer een kant uitgaat die nog  niet is beschreven.Als ik stil zit,en blijf ademen in mijn taal,als ik met de gulzigheid die ik kan voelen kan plaatsten, hoe ik het benoem,hoe de ervaringen die ik vertel mij heeft laten groeien naar mijzelf.Naar mijn dagelijkse dingen,naar mijn handelingen die ik zet,naar mijn intern vermogen,waarin mijn werkelijkheid zich laat zien. Zoals het openen van een bewust vermogen en ik mijn eigen ervaren nu om kan zetten in het beschrijven hoe het voelt. Om alleen mijn tikken te ervaren en te zien dat de tijd mij bijna inhaald in de momenten  dat ik dit aan mijzelf kan laten zien.Dan voel ik mij vereerd, in de emotie die het geeft,geen ontroering, maar een diep besef van weten, dat in alles wat ik vertel vanuit elk moment is gekomen om te willen zien, dat in welke verandering ik ook zit,niets af doet aan het feit,dat ik mij vereerd kan voelen als ik naar mijzelf schrijf.
Anna.💗.