Gezien worden.

Vergezeld in elke beweging,die veelvuldig vraagt, om geen enkel doel te hebben,maar uit kan dragen in hoe het voelt om te willen bewegen in wat het doet,wat een schoonheid kan betekenen in de zegen die het  heeft.Mij zo verwarmd en zoveel geeft,dat daar mijn genoegen in wat ik deel, zoveel kan wezen in hoe het scheelt, dat mijn schrijven mij inspireerde om thuis te komen bij mijzelf.In allerlei andere pogingingen die ik heb gedaan,mij niet kan geven wat het schrijven met mij heeft gedaan.Het is alsof ik wordt gedreven in mijn taal,alsof iedere letter die ik zet, mij voorbereid voor het volgend moment.Het is mijn echte vriend geworden,waarin ik ben verwend,en geschikt blijkt te zijn om in het vertellen,een schilderij te kunnen maken,zoals ik schrijf.Ik drijf wat naar het midden, waarin ik sta en mij bewust ben geworden dat mijn taal die ik benut, als een tekening kan voelen,een achtergrond kan maken,waarin de voorgrond verdwijnt.Wat kleur kan geven van een boom van welk natuurstuk ook.Het in feite zo bijzonder is geworden, dat als ik schrijf,vaak kan voelen alsof ik schilder op een doek.Mijzelf mee kan nemen naar een rivier,dat op kan tekenen zoals ik schrijf,en mij bewust ben geworden, dat het talent die ik heb in de taal die ik gebruik, mijzelf daarin heb geholpen en ook merk dat ik dat ook aan een ander zou kunnen geven.Het is een manier van een communicatie die ik voel, dat als er iemand voor mij zou zitten,ik zou kunnen beschrijven hoe het voelt om al schrijvend iemand te ervaren.Om te delen in wat er komt,ik altijd zou kunnen luisteren terwijl ik schrijf in het moment van iedere ontmoeting.Zo grappig dat ik dit schrijf, omdat ik kan voelen dat mijn taal die mij verrijkt, eigenlijk ook andere hierin zou kunnen dienen.Zou kunnen beschrijven wat ik al jaren doe, nu gericht naar buiten en mijn taal mij dwingt om dit te mogen gebruiken in de simpelheid van woorden.Daar de afstand in kan houden naar de ander en toch kan geven in wat er komt.Mijn drive die ik blijf voelen laat nu iets anders zien,iets wat precies zou kunnen passen, wat in feite met mijn taal en schrijven zou kunnen doen.Vaak als ik schrijf kom ik in een extase, bijna zoals een trans kan doen,zoals een oude Sjamaan, die alleen op gevoel kan duiden, zonder echt te spreken, maar via een stille communicatie kan blijven handelen en ik daarom ook zoveel schrijf.Zoveel heb kunnen vertellen maar nu ineens begrijp dat ik mijn taal kan gebruiken voor een doel, om mensen te kunnen begeleiden terwijl ik schrijf.Dit komt naar boven terwijl ik schrijf en zal het posten met een hart zo blij, dat ik mijn nieuwe weg hierin zou kunnen vinden en het mij zeker bevrijd om dit te vertellen en om te zien, dat hier mijn talent van schrijvend beleven in wordt gezien.
Anna.💗.