De Zon.

Door de laag van een bekenen,dat de gloed die achter de wolken staat te wachten ,waarin de zon de beperking krijgt om volop te willen schijnen.Geeft de indruk dat de regen in een pak sneeuw zou kunnen vallen,het land wat witter en rustiger zou kunnen maken.In iedere voetstap die ik zet, heel duidelijk wat stappen achter kan laten en het kraken onder mijn voeten het geluid kan maken van een knapperig geheel.Waar mijn adem mij duidelijk wil maken hoe mijn longen zich willen vulllen,mijn huid wat gaat tintelen,mijn armen bewegen en ik de pret op voel komen in alles wat ik deel.Wat ik blijf ervaren als ik naar buiten kijk en na lange tijd de zon al strijdend op zie komen.Mij verblind in het willen schrijven en ik mij overgeef om te gaan wandelen,om te gaan ervaren dat ik de zon heb gemist.Haar begroet met heel weinig woorden en mij in een zonnegroet ook zet.  Mij laat voelen hoe de kracht die ik nu voel, bijna niet is te omschrijven,dan alleen te omarmen in dit moment.Waar ik de zon zo krachtig weet te ervaren en mij naar buiten drijft .Met open armen mijn dag begroet,mijn muts wat verder over mijn oren trek,en te gaan lopen als een nieuw mens.Met het vleugje van de zon, die mij vult, mijn huiskamer zo verlicht, dat het stof wat ik zie liggen kan  zien, hoe het stapelen van stof weg kan wrijven en een andere geur naar voren komt,die veel frisser ruikt.
De zon soms mijn leider is,mijn schoonheid onder alle stof weg kan halen,zonder de bescherming die niet meer hoeft, dan alleen te ervaren wat licht kan doen.Waarin de zon altijd kan bepalen dat ik ineens wat vogels zie,die op zoek zijn naar wat eten,die zich in de zon met vleugels wijd, zich op laten drogen om zich voor te bereiden op de winter die waarschijnlijk komt.Waarin mijn hoop, dat de zon wat meer gaat schijnen en mij dan net zo in kan laven, zoals ik zie hoe de vogels dat doen.
Anna.💗.