De dans.

Heel gracieus , als in een zachte dans, laat ik mij mee voeren met het  lichaam die ik heb en soepel kan bewegen. Mijn handen van zij naar zij nu zet,met hoofd wat naar achteren en mij kan voelen als lening geheel en moet lachen zoals ik geeuw en zet mijn tenen als een ballerina neer.Buig wat naar voren en zet een stap waarin ik mijn voet kan draaien naar het westen.Daar waar de rijkdom heerst,waar het meten in de goeie maat heel belangrijk zou kunnen zijn om te volgen in het ritme, die alleen kan passen in elk hoedanigheid zoals ik mij nu kan voelen.Het is een terug kunnen trekken vanuit een tijd,waar het inzicht is gekomen,dat wat mij verblijdt altijd kan zorgen dat ik voor mijzelf spreek.Het voelt zoals een dans, waarin ik mij over geef aan wat er komt.Mijn eigen ritme weet te voelen,mijn eigen talent niet zo belangrijk  maak, dan te gaan dansen over mijn woorden.Te springen in ieder gat die kan ontstaan,mij vreugdevol weet te voelen wanneer ik zeg, dat alles door kan gaan in mijn manier van leven.In een terug trekken van elk moment die als vanzelf kan komen,die als een dans kan worden gezien in elke beweging die ik maak,in elk ervaren die gaat komen, dat in elke ontmoeting die ik heb,mij soms heel vervreemd kan voelen.Een mooie stilte zou kunnen vallen,elkaars handen zou kunnen pakken,de energie kan laten stromen om te ervaren wat de ander zegd.Met het kijken in de ogen de spiegel blijkt te zijn, om het ervaren van jezelf, om te zien wat een bespiegeling blijkt te zijn hoe een gezicht zou kunnen veranderen in een diepe ontspanning,in de herkenning wat dieper voelt dan een hand te moeten geven.Stil kan worden,zoals mijn ogen kunnen reflecteren in een zachte gloed,soms wat zwaarder worden als ik voel hoe mijn inborst kan vertellen dat het goed is om te weten in alles wat ik deel,wat in het ontstaan van mijn schrijven inmiddels wel heb geleerd om tolerant te blijven naar mijzelf.Tolerantie is een mooi begin om geen oordeel meer te hebben terwijl ik schrijf,terwijl ik dans om mij te uiten,in de bewegingen die ik maak,mijn vrolijkheid kan bepalen waarin geen enkel leeftijd is bepaald, alleen mijn jeugdigheid naar buiten komt. Waarin mijn taal naar achteren schuift,waar een ervaren soms meeslepender kan zijn dan alleen te kunnen luisteren naar mijzelf.Het is de dans die ik voel,de glooiing van wat golven,wat mij beweegt in mijn dans,wat mij laat schrijven in elk moment,waarin ik kan voelen om mij een zuiver mens te voelen in elke beweging die ik maak.Zoals een dans zou kunnen bepalen in het ritme waarin ik leef,zoals mijn taal zich weet te onderhouden in alles wat ik beschrijf.Zo blijf ik ook dansen in het ritme van dit moment.
Anna.💗.