De Adelaar.🦅.

In het kijken zoals een adelaar kan doen,gespits met felle ogen, met een blik, de grootste focus  laat zien, om zijn prooi te belagen en kan zien, hoe de wijdte van de vleugels in samenwerking met het lijf zo opelkaar afgestemd kunnen zijn.Dat het sierlijk is om te zien dat op een heel natuurlijke wijze, de schoonheid blijft zien,in het bedreven kunnen zijn, dat wat doet bewegen ik daar iets in herken.
De voornemens die ik had in feite niet meer kan gelden,en voel wel degelijk dat als ik in dit moment wil blijven en kan zien dat een oranje dikke wolk voorbij zie drijven, waar de zon achter schuilt.Waar de eenvoud laat zien dat de verandering van gisteren weer overdrijft,en mij wist te zeggen dat elke moment die ik ervaar kan worden besproken, kan worden toegelaten in de kleur die ik nu buiten kan ervaren.
In het misplaatste, de reden zou kunnen zijn, wat in elk moment zou kunnen gebeuren in het leven wat ik leid.Zoals een adelaar kan kijken in de focus die ik heb,vanuit mijn weten in een deelname zet. Het ontluiken in mijn staat van zijn, alleen heeft te maken omdat ik naar mijzelf schrijf.Niemand kan benaderen hoe het kan zijn om het aantal uren die ik benut,geen logica hoeft te hebben,dan alleen de ruimte te voelen die ik heb.Aan iedereen kan delen waarin ik niemand ken, daar iets uit kan halen, dat het alleen voor mij is bestemd.In lengte van dagen een vol jaar nog komt,waarin de zinnen die komen mijn eigen werkelijkheid laat zien.Wanneer ik mijn vleugels spreidt en over mijn woorden kan vliegen,als ik naar beneden kijk en zie hoe de verdeeldheid onder de mensen de wanorde brengt in het beleven van deze tijd. Vanzelf ook zie dat de beïnvloeding naar elkander ruimschoots aanwezig is en dat mijn terugtrekken van elk gesprek ook kan bepalen dat ik een welkom kan voelen terwijl ik schrijf. Mij laat drijven naar elk gebied die een vernieuwing kan brengen.Een verloren geheel weet terug te halen en blijf delen totdat ik merk, hoe bijzonder de belangstelling die het krijgt alleen van mij is gekomen. Dan ook zwijgend mij pen neerleg, in het gaan begrijpen dat de route die ik nam nu aan andere is gegeven.Mijn stilte die dan komt,waarin een kracht zit verborgen,waar de waarde die het krijgt alleen kan zorgen dat ik niets hoeft te doen,dan alleen te schrijven,dan alleen te zien,zoals een adelaar kan vliegen en ik de neiging heb, om dat ook te willen doen.
Anna.💗.