Door gewinterd.

Als ik start kan ik soms niet stoppen,als ik ervaar hoe de dingen lopen in het bewijs dat er geen einde is maar een nieuw ontdekken.Dan alleen te sturen in elk bericht dat er een verschuiving heeft plaats gevonden.In het bruisen hoe het gaat en mijn doorgewinterde woorden niets aan het toeval overlaat.Als ik niet kan ervaren terwijl ik schrijf,dan kom ik terrecht in een zijdelings gebeuren.Het kunnen genieten in wat er komt,mij laat leiden door mijn taal.Doorgewinterd in mijn eigen woorden en uiteindelijk daar voor ga.Het alleen zijn, mij zoveel heeft gebracht, om zelf te bepalen wat er gebeurd,wanneer ik mijzelf overlees en dan weet te ervaren wat mijn eigen woorden kunnen doen en betekenen. Niet afhankelijk te zijn hoe een ander dit zou kunnen lezen,maar eerder altijd nieuwsgierig blijf wat ik heb te vertellen.
In het laten zien dat alle appels die ik heb gegeten,alle lagen waar ik ben geweest niet meer de belangrijkheid van delen nog zo kan zien.Het voelt als een cyclus,als een verworven iets en als een schat zou kunnen bewaren.Wat voor mij heel gewoon is geworden,om in mijn doorgewinterde woorden te kunnen vertellen,om te blijven gebruiken zoals het komt.Zo waardevol het kan zijn om alles eens uit te spreken, dat mijn schrijven een deel uitmaakt van mijn leven,van een mooie zijde die ik nog niet had gezien Dat mijn doorgewinterde woorden zeker als een dans in een vernieuwing kan blijven ervaren.Nog steeds de voeding zou kunnen hebben om te blijven zien, dat wat het vraagt,geen enkele houding geeft, om te durven zeggen,dat de zucht naar onafhankelijkheid, zoals een individu het zal betamen, dat in alles wat ik heb beleefd, zou willen verzachten in mijn doorgewinterde woorden en misschien wel voor iedereen is bedoeld.
Anna.💗.