Witte Wolken.

Ik zie de witte wolken als zachte dekens boven mijn hoofd, zich verbreden en mij kunnen vertellen, dat de regen in overvloed, zomaar weer kan verdampen in de regelmaat, zoals ik schrijf.Zoals mijn handen in iedere tik mij verrijkt.In de openheid van mijn ontvouwen, die een richting geeft, in welk een stand de regelmaat is te verkrijgen als een soort ornament, die heel sierlijk kan lijken, in het ontstaan wat lichter kan beschrijven, zoals het kan gaan in de liefde voor mijn taal.Er is geen beter ontvouwen dan  de wolken die verschijnen en als een dreiging kan worden gezien.Maar net als in al mijn schrijven het zich diend, om aan te geven dat het kan, in het ontvouwen van mijn taal.Hardop aan mijzelf blijf voorlezen, in wat mijn klank ook vraagt, in het ontvangen wat ik draag,zonder moeite mijn taal gebruik, om te kunnen voelen, dat zodra ik ook mijn klank gebruik, er dan pas kan gebeuren, hoe het zich beklijft en de weg heeft gevonden in je eigen lijf.Waar de transformatie die het krijgt, welwillend mee zal werken in het ontvangen van eigen spreken en schrijven.In het plezier wat het krijgt, dat mijn ontvouwen zo belangrijk blijft,omdat ik weet wat er kan gebeuren in de ontmoeting met mijzelf en in alle facetten heb gevoeld, er toch weer steeds een vernieuwing kan ontstaan,waarin mijn lach als een zachte deken kan zijn, in mijn ontvouwen van eigen taal.Geen brug meer nodig heb, in het delen hoe het gaat ,geen achterstand nog voel en niets hoeft te helen vanuit een ander wezenliik ontstaan.
Ik heb bereikt wat ik wilde,door het ontstaan in al wat zich ontvouwd Waar geen verleden en geen toekomst is te vinden, dan alleen in dit moment van schrijven, niets meer hoef te bewijzen, in wat er staat en in alle tijd is neergezet, zoals ik het zelf wilde,zodat er nergens nog een label aan hang,dan alleen te vertellen hoe het komt, dat ik mij zo waardevol gelukkig kan voelen, geen aandacht meer hoeft te brengen,wat er niet om vraagt,maar alleen ontstaat, om dat ik het laat gebeuren.Mijn eigen creëren, daarin is ontstaan en zonder alle labels, echt verder ben gegaan zoals mijn schrijven kan laten zien,datTaal en Klank, boven mij blijven hangen, waar geen witte wolk nog is te zien, dan alleen te drijven in mijn eigen taal, waarin mijn klank belangrijk blijft, in het overlezen van mijn tekst.En de witte wolk er voor staat, dat het overgeven aan je taal, dan het teken in de witte wolk kan geven om dit ook te kunnen doen.En mee kan drijven in de wolken van een zachte deken,waar het einde altijd weer een nieuw begin zou kunnen betekenen.