Inborst.

Het verblijf  waarin mijn waarheid is gestaafd, valt om te buigen naar het westen, waar de rijkdom in wat ik vertel, in niemandsland is gevonden Met hoge score in een mentale blik, ook kan voelen, hoe het voelt om heel sociaal te kunnen zijn in een verhard verduren.Daar waar ik verschijn, mij heel zuiver kan voelen en het belangrijk vindt, dat de gesprekken die worden gevoerd, niet  intens kunnen zijn, maar in de oppervlakte blijft, zodat de kou die ik kan voelen, mij omlijst, om niet te hoeven ervaren, dat waar ik ben, niet meer is uit te leggen.  Het riet wat heen en weer kan wuiven,en de wind kan pakken zoals ik mijn taal ontvang.Het vernieuwde, in wat er kan verschijnen in het  mogen van ervaren, in het contact met wat andere, en dan pas voel hoe ik zelf ben veranderd.
Ik voel mijn zachte huid, mijn inborst van ervaren,waar de waarde in mijn tijd, heel anders wordt gezien.Dan de speciale tijd, als ik ben aan het schrijven en ook zie en kan ervaren dat mijn broosheid van vandaag, absoluut naar voren is gekomen, in de gesprekken die ik voerde en geen enkele behoefte had, om mij aan te passen in de grote stappen die ik voor mij zag.Het is zo geweldig in wat ik kan ervaren, dat mijn lichtheid mij laat zien,dat in ieder argument ik vragend kan kijken, hoe om te gaan zoals ik mij nu werkelijk voel.
Het is niet broos of daadkrachtig,het is niet aangepast of heel gewild,niet zwevend,naar de juiste klank in het vinden van mijn pas.
Het dragen van mijzelf voelt als heel bijzonder,in de kalmte die het brengt, in het vermogen,dat alles wat er komt, ik zelf kan beslissen hoe daar mee om te gaan.En laat niets bepalen in de staat van zijn en ervaren,dat  door een druk van buitenaf, ik niet meer kan herkennen en ervaren,tenzij ik met een ander spreek.Dan gebeurd er iets wonderlijks in mijn zwijgen, terwijl ik een ander aan kan kijken en niets meer zeg,maar geheel ontspannen, sta te ervaren hoe het is om te luisteren naar een taal, die ik niet kan herkennen, omdat ik weet dat door het spreken vanuit geen eigen taal, echt heel anders over kan komen.Gedreven door een macht, in een wellustig willen bewijzen, dat eigen taal die verbetering heeft, in het kunnen ontspannen van eigen spreken.Heb dat ook duizend maal beschreven,maar ga er niet meer vanuit, dat in het lezen van mijn blog, iemand eens zou willen weten hoe het komt dat ik zoveel kan schrijven.In de taal die mij bevrijd van alle oude orders,van alle vermakerij. Zoals een vorst kan klinken met zijn kelk en denkt heel wat te wezen in alle verlakkerij, waar de mens in is gaan geloven.Dat niemand echt weet hoe het gaat, als je werkelijk durft te luisteren naar jezelf.Het heeft zoveel meer, dan alle meditatie's,dan de Boeddha's die er zijn,dan alle beelden van vroeger kunnen verdwijnen in eigen taal en daar het licht zou kunnen gaan  schijnen, in eigen taal en spreken.Maar tot mijn grote verbazing bijna niemand daar wil zijn, wat ik in feite heb beschreven.
Maar ben in staat om het te laten, waar ik niet wil zijn, verder blijf lopen, in al mijn beschrijven van mijn eigen taal.
Men neigt om te denken dat het delen speciaal met een ander zou moeten zijn,maar het is het omgekeerde, dat het juist alleen aan jezelf kunnen vertellen en niemand aan de kant staat om je te overschaduwen, in een richting te willen duwen, hoe het wel zou moeten zijn.Te luisteren naar een ander in welke vorm dan ook, is een weggegooid gebeuren.Als je leert om te luisteren naar jezelf en daar over kan schrijven en spreken,dan pas kan je zien wat er gebeurd in het contact met jezelf.In het overgeven aan je taal en het dragen van jezelf, steeds completer kan worden, met de inborst die het krijgt, in alles wat je aan jezelf zou kunnen vertellen.