Het recht.

Het recht van spreken,met jezelf te durven zijn, waarin het ontvouwen in het luisteren naar jezelf, een nieuw begin zal gaan vinden, in eigen taal en spreken, kan gaan ontdekken dat het recht wat je niet meer dacht te hebben, voor je voeten ligt en alleen hoeft te buigen naar jezelf .Te kunnen luisteren wat jou waarheid is, in het ontluiken van eigen taal, die alleen kan ontstaan in het welwillend ervaren, dat eigen klank de weelde heeft, om naar het schijnt je eigen recht terug te halen, in wat je van jezelf ook leest.
Het recht van spreken heeft niets te maken in wat een ander vindt,maar door te blijven ervaren in wat je zelf ook vindt,de omslag kan voelen in de woorden die je spreekt,steeds meer kan gaan ervaren, dan wat je leest en het recht van spreken gaat ontdekken, vanuit het ontstaan, waar alleen jij dat zou kunnen ervaren.
Dat is het recht wat je hebt, om te kunnen ontdekken, dat de klank die je hebt, zo zou kunnen gebruiken in de taal die dan eigen wordt, in het ontvouwen van je eigen taal.Het alleen recht, zonder te zwijgen,zonder de aandacht van een ander, plots tot je komt en dan kan gaan voelen, dat het recht wat je hebt ,kan gaan koesteren.
En het dan geen recht meer wordt, maar een verzameling in de aandacht die je geeft, in het kunnen vertellen, dat wat je was vergeten om aan jezelf te mogen vertellen, in de aandacht die het vroeg,om de voeding die het heeft, waarin de energie zich kan verdelen in het veredelde beleven,en daarin kan blijven bij jezelf.
Het recht van spreken in wie je bent,hangt vaak te zweven tussen de gesprekken met een ander, is het daarom,wat ik  ook steeds weer zeg,dat er geen denken is in de handeling van schrijven,maar kan laten ontstaan, in het moment van eigen spreken en kunnen ervaren in wat je zegt, dat het recht wat je heb gevonden kan veranderen in een mooie stroom,waar de energie, die je kunt gaan voelen, dat in het ontstaan van schrijven en spreken alle recht weer hebt terug gevonden.