Te Durven zijn.

Het lijkt zo eenvoudig om te durven zijn,dat alles wat zich ontvouwd verloren kan lijken, als twaalf in een dozijn.Het vertellen aan elkander hoe het klinkt, om te kunnen luisteren, geen reactie geef, maar in de klank van de ander te kunnen zitten, terwijl ik besef, dat de tijd die ik ervoor neem, kan voelen wat het doet, om zo te kunnen luisteren vanuit de belichaming die het heeft.Waar de meeste geen erg in hebben, in de aandacht die het vraagt, om te kunnen reageren vanuit mijn taal, die als een wetmatig instrument blijft hangen in ieder gesprek, waarin ik altijd kan ervaren dat wat ik ook zeg,vanuit mijn belichaamde taal zal wezen.
Belichaamde taal is echt iets nieuws, om te durven ervaren,om te durven luisteren naar eigen stem,waarin eigen waarheid ligt te wachten, in het vertellen naar mijzelf.Waarin de kloof van denken niet wordt gezien, als een radar om te weten dat eigen taal bestaat.Daar is geen denken te vinden,dan alleen de handeling in mijn schrijvend beleven en altijd ook zo laat zien.Het doorkruist mijn ervaren in wat er kan ontstaan, als ik zou kunnen luisteren in al wat ik heb gedaan.Ik sudder wat na over mijn eigen teksten,en voorkom de weelde in het beschrijven, dat een deel al verder is dan alle ontvouwen heeft laten zien.Krijg steeds meer moeite om uit te leggen wat er kan gebeuren,zoals het is, en mijn woorden niet op een weegschaaltje liggen, maar als een stroom bezig is, om mij verder te trekken over alles heen,over het voorgenoemde, wat ik alleen heb ondervonden in het ontstaan.Waar de wielen blijven draaien en ik daarin mee wil gaan.Ik neem mijzelf mee  in de adem die het geeft, en niet als vanzelfsprekend de oorzaak weet, wat er kan gebeuren als mijn taal iets anders vraagt, dan alleen het duiden van vandaag,maar ook als een ingetogen belijdt, steeds dieper of misschien wel hoger in mijn tijd, geen oorzaak is te vinden in wat ik schrijf,maar heel voorzichtig naar mijzelf ook kijk, dat het wezenlijke in wat er kan ontstaan zo direct is te volgen in mijn bestaanZelfs mijn lijf kan reageren in alles wat ik drink of eet, alles wat mijn zuiverheid van schrijven ook in mijn lijf  een weg  mag gaan vinden,om te kijken wat mijn lijf nodig heeft,van alle zuiveringen die het heeft en daar ook naar kan luisteren in het beklijven van mijn taal.