Tastbaar maken.

Vandaag heb ik alles wat geordend,zoals een nieuw jaar ook vraagt en het mij verwonderd in het tastbaar willen maken, in al wat ik heb beschreven en heb kunnen dragen in de taal die ik beschrijf.Maar zou het tastbaar willen maken, hoe te verklaren, dat mijn taal tastbaar wil gaan staan in de vloed van schrijven, waarin de taal ontstaat,maar ga laten voelen met mijn klank, wat het inhoud om te spreken in het luisteren naar jezelf.In het schrijven verdunt de laag van ondervinden, als ik zie wat ik heb geschreven.Maar nu in een tastbaar willen zijn,mijn vermogen vanuit mijn taal, om ga zetten in het sprekend gelijk, in alles nu iets tastbaar wil ontvouwen, die niet meer op mijn oude ontvouwen lijkt.
En zou willen dat een aangeraakte taal je lijfelijk kan treffen en op kan slaan, zoals een tatoeages op je arm,of een lijfelijk ervaren, dat eigen taal  mee zou willen reizen in de klank die hoorbaar zou kunnen zijn, in het  klinken van eigen stem en daar een eigen taal zou kunnen erkennen.Hoe tastbaar moet het zijn om te ondervinden dat eigen taal altijd bereid is om te ervaren.Dat in de klank van eigen stem, daar een eigen taal terug kan halen en dan begin te schrijven, zoals ikzelf.Niets is nog, in wat het is geweest,maar in mijn duiden om het tastbaar te maken, vrees ik wel,dat weinige hun eigen stem niet willen horen en daar het taboe op ligt, om niet jezelf te kunnen horen, dan alleen gericht in wat anderen vertellen.Je eigen klank die resoneerd,die je veel zou kunnen vertellen in hoe het klinkt om daarin je eigen taal te kunnen herkennen.
Ik kan het alleen maar vertellen, wat ik vindt om mijn eigen stem te kunnen horen, in hoe het klinkt en ondertussen  niets van mij vraagt, dan alleen te weten, dat de taal die ik spreek, zich om kan vormen wanneer ik mijn eigen schrijven lees.
Dit is tastbaar maken voor wie het wil horen in het lezen van mijn taal,die nochthans altijd zal verschijnen, zolang ik met mijzelf ook praat.De gewenning die ons heeft geleerd om niet te luisteren naar wie je bent ,maar mee heb laten slepen in de taal van wat andere vinden en nooit eens echt hebben willen luisteren naar eigen stem.
Tastbaar maken,is een aaien met zachte hand,zodat men kan voelen, als een massage die je aan jezelf ook geeft, wanneer men kan luisteren naar eigen stem.Wanneer ineens de behoefte komt, om te schrijven naar jezelf, in contact staat met eigen stem en daar alles mee te maken heeft.Alles pakt zich samen in het moment, dat de tijd die je neemt om te proberen en te ontvangen, je eigen stem en dan in de flow van jezelf terrecht kan komen.Dan komt er een ontstaan en stromen de woorden over je lippen,en kan het heel eufories worden, waarin de stilte altijd laat weten om weer stil te kunnen zitten in eigen taal en spreken,waarin de rust in een ontspanning kan laten zien,dat alles wat is besproken op kan lossen en altijd in de vernieuwing kan komen waarin je zit.Ik wil het tastbaar maken zoals ik schrijf,maar vind het ook best moeilijk om te delen zoals het lijkt en de aanraking zou willen geven in wat het doet,zoals ik alleen in mijn schrijven kan laten zien, dat een tastbaar zijn in mijn eigen woorden kan vertellen,in de route die ik neem, die ik laat zien dat dit voor een ieder klaar ligt om te doen en daar de eigen verantwoording ook voor neemt.Ik geef alleen maar door en heb laten zien in mijn ontvouwen, dat jij degene bent die dit kan doen in het spreken met jezelf,om te gaan ontdekken dat eigen taal voor iedereen is weggelegd.