Wetmatigheid.

De rose gloed verschijnt achter de wolken en laat het profiel wat het mocht zijn, in eerdere dagen openen,  waar de schoonheid naar het midden is gebracht, waar ik verwachtingsvol mijn taal afwacht en aan mijzelf laat weten, dat voorbij de ander ik mijzelf in het licht weer zet.Waar mijn ontvouwen mij ontvangt en de rust kan pakken om even te gaan wennen dat wat ik heb beschreven ook de verleiding heeft om alles weer te gaan schrappen.Het mag er zijn, het mag ontluiken en zoek de hoek van mijn beschrijven,waar in de thematiek  in een levensvisie kan worden neergezet,vanuit mijn stilte die steeds vaker kan verschijnen,waarin mijn koude voeten aaan kunnen geven, dat ik gegrond moet blijven en dat de thema's die ik voel even voor mijzelf wil houden.Soms vanuit een vele schrijven lijkt het net, alsof mijn  ritme mij op een ander been weer zet.De wortels  die er zijn gelegd, zijn bezig om zich te verspreiden,zodat de wereld waarin ik leef zich kan verhouden, omdat mijn taal nu ook veel meer zegt  en mij laat weten,dat de rose gloed ook bezig is om zich te verbreden.Zodat het pad wat ik laat zien voor mij een genoegen blijft, in wat het kan schelen hoe mijn wetmatigheid in het gelijk kan stellen.
Zoals een wetmatigheid is aan het ontluiken en voortvloeit,zoals betaamt en mijn eigenheid in wetmatigheid kan zetten, waarin er geen verwijten zijn, maar een openen van een geluk, van een saamhorigheid en mijzelf kan vertellen, dat mijn wetmatigheid heeft gezeten in de klank, in het kunnen luisteren, hoe mijn dankbaarheid is te horen en er een gloed van warmte steeds meer ontstaat en al zingend mijn wandeling verlaat en weer achter mijn laptop kruip, om te weten dat de overdadigheid mij vult, in al mijn  schrijven en sprekend daar de kroon opzet van een getuige, dat mijn werkelijkheid altijd naar mijzelf zal buigen.Zoals een wetmatigheid kan ontstaan, niet te denken aan wat regels, maar in de wetenschap van ontvouwen, daar mijn luisterend spreken kan ontstaan.Daar de logica van mijn ontluiken, zeker ergens voor staat, waarin het proeven van mijn eigen smaak, nog zoeter is te ervaren, als ik in mijn eigen taal kan spreken en schrijven en daar mijn wetmatigheid in ligt.
Ik sta er zelf van te kijken hoe het woord naar voren komt,en weet ook zeker dat de ruimte die ontstaat, mij ook kan brengen waar ik van te voren nooit heb aan gedacht,maar dat vanuit mijn vermogen van alles kan ontstaan en het goed voelt in het  schrijvend wijzen, naar wat ik laat ontvouwen in mijn eigen Taal.