Sprekend luisteren.

Ik voel een daadkrachtig betreden,waarin mijn werkelijkheid in mijn eenvoud wordt beleeft en niet achterom kan kijken,maar juist wat het mij kan bieden om te gaan spreken en misschien wat voor zou kunnen lezen, hoe mijn energie in het verbinden de juiste toon ook zet en daar van alles in kan vinden, hoe het raakt vanuit een vermogen om te spreken vanuit mijn stilte, waar de vervolmaking zich ook richt naar het wonder, in het spreken en zo dicht op mijn huid is gaan zitten, dat het ervaren plaats kan maken in het doorgeven van mijn taal.In te mogen beslissen dat geen enkel masker is te vinden hoe de gelegenheid zich voor kan doen als ik zou kunnen spreken.Dan pak ik mijn vermogen, hoe het is om te luisteren naar mijn stem van de stilte,naar de klinkende taal die ik bezit, in al mijn schrijven,maar nu ook voel hoe het moet zijn om te spreken waar naar verluid mijn eigen klank kan laten horen om te laten resoneren in hoe het duid.Heel onbewogen en bijna stil leg ik mijn handen open, in wat ik wil,en zie in mijn ontvouwen dat de tijd is gekomen om te spreken zoals het komt.En de moed om mijzelf te laten zien,heeft mij vele malen terug gezet en er niet aan moest denken om te spreken zoals ik dat mijzelf ook doe.Je zou het een anonimiteit kunnen noemen waar ik jaren  in heb vertoeft,maar dat het anders kan gaan worden als ik spreek met mijzelf en kan delen zoals ik dat met mijn schrijven heb gedaan.
Het uitgekristalliseerd beschrijven, legt de winst van ontdekken nu op een andere plank,waar ik de waarde van mijn schrijven zeker zal bewaren om eens terug te kunnen kijken en te lezen hoe het kan, dat ik na zoveel jaren nog iedere dag aan mijzelf weet te schrijven in wat er kan ontstaan.Maar nu op een mooi punt ben gekomen om te gaan spreken in het luisteren naar mijn eigen stem.En zodra dat een vorm heeft gekregen, ik het zeker laat weten, zoals ik mijn schrijven heb laten zien.