Het leven zelf.

Het geluid zet ik wat zachter en luister naar wat er komt, waarin ik kan verwachten dat in mijn schrijven wat draden los kan trekken en vanzelf de mooie kant ook komt, waar het water de rimpeling laat zien, die een vorm kan duiden dat in het begin de rimpels breder worden en ongezien ook weer verdwijnen.Zo is mijn taal ontstaan,dat in het begin van schrijven de dikte van de rimpels liet ontstaan,maar naarmate ik echt kon schrijven in het luisteren naar mijzelf,plots geen rimpels meer zag verschijnen,maar mijn eigen ontvouwen in mijn eigen taal te kunnen laten ontstaan.
Steeds vaker voelde ik mij lichter en zo vervuld van wat er kon ontvouwen in mijn eigen geduld, in mijn schrijvend vertellen,dat hiervoor geen opleiding is, maar te durven vertellen naar jezelf,te durven schatten, dat wat er ook gebeurd, mijn taal mij heeft gekozen om te ervaren, dat ik als kind  liever wilde spelen, buiten op de hei en al voetballend de beste trukjes had,en ik aan school een hekel had om te moeten leren.Het open kind dat ik was, heeft wat krassen opgelopen, waarin de volwassenen zo heeft mis geslagen,en nu weet wat eigen taal echt kan betekenen.Als iets vanzelf er mag zijn,dan komt de juiste reden om te willen weten waar je goed in bent,waar in je taal je  kan leiden, als je blijft schrijven naar jezelf.Nu achteraf durf ik dit te beweren,omdat vanaf dat ik schrijf ,ik mijzelf heb leren kennen in de tijden van weleer en niets meer terug wil draaien, wat ook niet meer gebeurd.Maar dat ik wellicht mijn eigen taal heb gevonden.En met opgeluchte adem ook kan vertellen, dat  geen enkele opleiding  dit kan omarmen,om te weten vanuit een schrijven dat dan de lichaming kan ontstaan.
Ik heb geleerd op mijn manier en heb als een spons, het leven  in mij opgezogen.Ik heb geleerd hoe het leven mij draagd,en mij niet meer hoef te verzetten,dan alleen te kijken hoe het voelt om naar mijzelf te blijven schrijven.Allles wat ik heb gedaan is om mijzelf te gaan erkennen,dat geen enkele opleiding kan voldoen, om te schrijven naar mijzelf.Mijn opleiding is het leven zelf,in het ontvangen van het duurzaam ontvouwen, wat ik tot nu toe heb gedaan.
Het leven zelf in het ontluiken van mijn bestaan,in het wonderlijk beschrijven hoe het kan gaan om te ontdekken dat mijn taal geen onderscheid kan maken in wat ik aan mijzelf vertel.Dat is het leven zelf, die mij heeft ontvangen, met open handen kan ervaren, dat de belangrijkheid van het leven mij heeft bereikt, in het doorgeven wat het kan bewegen, om te blijven spreken en schrijven vanuit mijn belichaamde taal.