Persoonlijk.

Het natuurlijk proces wat uit kan monden in de vlucht die ik maak,in het herstellend vermogen, dat het duiden in mijn schrijven, soms weer wat schrijven weg kan halen en het kan koesteren in mijn map, waar ik alles terug zou kunnen lezen ,om te kijken hoe het nog raakt, hoe het binnen mag komen en of de smaak van gisteren nog hetzelfde proeft als vandaag.
Het is zo natuurlijk om te verblijven in waar ik nu ben,waar de dagen van gisteren weer  iets anders brengen dan in dit moment van vandaag. Daar waar ik in de regen kan lopen,waar de wind mijn gezicht laat voelen hoe de rode gloed op mijn wangen als een schittering kan laten zien, dat mijn huid wat dansjes staan te doen.
Het persoonlijk kunnen dragen, dat wat er gebeurd om mij heen,niets over mijn eigen ontvouwen laat zien.Maar eerder een besluit kan nemen, om mij niet te laten raken en in feite niets meer persoonlijk neem, dan alleen te schrijven naar mijzelf.Ik hoef niets af te wegen in wat er kan ontstaan,ik hoef niet in  groepen te zitten om mijzelf te kunnen verstaan.En leidt een leven wat bij mij past, wat soms heel even ook laat zien,dat ik af  en toe een gelijke mis,een mooi gesprek met daarin de herkenning, vanuit het luisteren naar eigen stem en daar voor mij de verbinding ligt in de contacten.
Als een ronde cirkel die mij behaagt,die mij laat schrijven vanuit mijn belichaamde taal,vanuit het delen naar mijzelf,vanuit het lichter kunnen schrijven en vanzelf kan ervaren hoe mijn wereld van mij ook vraagt, dat er geen compromissen hoeven te zijn als men weet, dat wanneer men luistert naar zichzelf, er echt een andere wereld open gaat als dat je bent gewend.
Maar weet  ondertussen, dat mijn schrijven niets zou kunnen betekenen als ik niet eerlijk zou zijn naar mijzelf.En dat kan gebeuren terwijl ik schrijf en soms in een ontvouwen achteraf eens kijk, wat het zou kunnen betekenen, wat ik kan ervaren ,terwijl ik schrijf.Daar ligt mijn belangrijkste boodschap,want terwijl ik schrijf ervaar soms de dingen die naar boven komen,die mij soms overweldigend laten voelen, hoe het is om niets meer persoonlijk te nemen,om te kijken wat het is, in het ontvouwen naar mijzelf.En vandaag komt dit naar voren,dat het persoonlijk nemen, zich afkeert van alle ellende die ik op mij had genomen.Het persoonlijk nemen in wat ik schrijf, is voor mij de ingang van mijn weten geworden en ik alleen persoonlijk naar mijzelf kan zijn.