Volwaardig.

De stevigheid in mijn volwaardig schrijven, heeft een draai gemaakt om niet alleen te schrijven, in wat ik ervaar, maar het juiste duiden  in wat het geeft, dat wat ik heb ontplooit, op mijn eigen manier ook deel en aan iedereen laat weten, dat mijn tijd van delen echt naar voren glijdt, zoals een kind kan spelen,zoals mijn hand uitreikt, in het delen van mijn Taal en mijn hart niet op tafel te hoef te leggen, waar de kwetsbaarheid te gevoelig zou kunnen zijn en het anders opgepikt zou kunnen worden, omdat men leest vanuit een ander zijn.
Ik spreek vanuit mijn belichaamde Taal, die ik heb verkregen door te luisteren naar mijn stem,door te weten dat al mijn gedragen is veranderd, in een niets ontziende tijd, dat ik vanuit mijn handelen eigenlijk alleen maar schrijf.Terwijl ik schrijf kan er dan pas iets ontstaan,net als een beginnen van een nieuw schilderij waarin soms er iets ontstaat wat niet in eigen aandacht kon zijn, omdat door het idee dat alles zou moeten kloppen in het verband die ik nu leg en eigenlijk al jaren dit zo beleef en er  geen naam op had willen plakken, maar ik nu ook weet dat er eigenlijk alleen vanuit een handeling iets kan ontstaan.
De aandacht die ik geef, ontstaat vanuit mijn levend schrijven en maakt dat de weg die ik loop, zo heel zelfstandig en totaal bereid om aan te duiden dat er een eigen Taal bestaat.Het gaat nog verder dan mijn eigen geluid,dan wat ik kan ontvouwen,dat zelfs het vertrouwen waar ik over sprak, minder belangrijk is geworden, omdat mijn Taal die ik benader, zoveel terug kan geven om te kunnen vertellen dat er geen oordeel bestaat,dat de magie van verdwijnen gewoon ontstaan als je naar jezelf kunt luisteren.
De overrompeling in het vele zwijgen, tilt de Taal in een overstijgen van zelfs de stilte, die ik ontdek in het verkrijgen, dat zonder mijn eigen spreken ik dit niet vertel.
Als ik  mijn eigen stem kan horen,als ik  het belang van ervaren voorop wil zetten en door te doen,  dan alleen te weten, dat wat ik laat zien, ook kan.
Het is geen wiskunde of een vreemde taal,of een uitzonderlijk vermogen,maar juist in de eenvoudigheid van mijn schrijven, deuren  kunnen openen, waar vele dicht worden gegooid om niet meer te hoeven gebruiken.Dat blijft de zeldzaamheid in eigen schrijven, in het ontvangen van eigen energie, van het ontluiken in wat ik al heel lang laat zien.Ik roep mijzelf tot de orde en sta recht voor mijn doel,trek mijn schouders wat naar achteren, zodat ik kan ervaren wat het schrijven en spreken met mij doet.Het voelt geweldig en tot slot wil ik met al mijn schrijven in een levendig voorlezen iets gaan doen.
En dat komt, als het zich voordoet in mijn handelen.