Vanuit mijn ♥

Ik ben aan het schuiven naar wat ik wil vertellen, dat in de omslag die ik voel, mij naarstig laat voelen hoe mijn vertellen zichzelf ook heeft gediend en  een doorgang  kan hebben en  ook zie, dat ik  mij goed kan voelen in al wat ik liet zien.Maar weet zeker dat in het moment van de aandacht  die het heeft,  zo waanzinnig kan veranderen en mij vervreemd kan voelen, in wat ik van mijzelf ook lees.Mijn uiteindelijk delen stuitert wat heen en weer en laat mij voelen keer op keer hoe het besef van delen mij terug kan zetten in wat ik werkelijk wil,en blij ben met het ontdekken dat wat ik schrijf zo volkomen uit mijn hart is neergezet.
Zo gezuiverd de invloed van buiten ,zo welwillend willen begrijpen dat hoe ik schrijf mijn eigen vorm blijft behouden,zo wervelend er een ander benadering kan ontstaan,zo kom ik terecht in mijn ontvouwen en mijn hart laat spreken zoals het altijd is gegaan.
Als ik mijn hart laat spreken kijk ik nu terug in wat ik heb willen vertellen, hoe mijn schrijven is ontstaan en ik niets liever wilde, dan de herkenning van een ander,maar kom erachter dat niet alleen mijn schrijven mij heeft laten weten, dat zoals ik schrijf uiteindelijk altijd mijn hart heb laten spreken en nooit een ander heb willen betamen in wat ik zelf kan voelen, hoe wonderlijk mijn schrijven kan gaan en uiteindelijk bij mijn hart terecht ben gekomen,waarin ik mijn ontroering om kan zetten in te weten hoe te spreken vanuit mijn hart.
Het raakt de velden waarin ik sta,het raakt het nieuwe welkom in mijn schrijven,het is mijn hart die mij verteld, dat in mijn schrijven er iets ontstaat, wat alleen bij mij kan beklijven als ik erover praat en mijn hart laat spreken....